Caput

 1 IIII   |         ad celum tollere ipsumque cepit amplecti, referens ei quod
 2 VI     |     novitate rei attonitus mirari cepit; dehinc inhumanum ratus
 3 X      |    animalibus abstineri cognovit, cepit milites ad deditionem hortari,
 4 XII    |    congregatis militibus, Aquinum cepit, oppidoque Sancti Germani,
 5 XXI    |            tandem ex desperatione cepit animorum fervor tepescere,
 6 XXIII  |   vacillalltis indicium videbatur cepit ergo plebs a militibus plurimum
 7 XXIIII |     roborandique causa pervadens, cepit paulatim in Aprutiorum terram
 8 XXV    |      deinceps voluptati devovens, cepit animo latius evagari, cogitans
 9 XXV    |            dissenteriam incurrens cepit diuturno morbo dissolvi.
10 XXVI   |          regis, sublato iam metu, cepit, velud excusso freno, liberius
11 XXVI   |           ei viribus resistendum, cepit animos militum beneficiis
12 XXVI   |    Molisii pertinebant, optinuit. Cepit interea gaytus Petrus frequenter
13 XXXIIII|         commorari, summa ope niti cepit ut hoc eius propositum immutaret,
14 XXXXI  |     criminum obiectione pulsatus, cepit primo rem parvipendens negligere,
15 XXXXV  |           hec omnia persensisset, cepit rem dissimulans blandius
16 XXXXVI |         eius tardius subsequentem cepit et cum se niteretur defendere,
17 L      |         verbis aggressus, hortari cepit ac diligentius admonere,
18 LI     |        serenitatis indicio gratam cepit: deinceps spondere temperiem.
19 LIII   |        ubi regina cognovit, anxia cepit distrahi sollicitudine multeque
20 LIII   |          fuerat, indigentiam suam cepit exponere, dicens multis
21 LV     | dissimulan<s occultaverat apertis cepit in>diciis profiteri, castellaque