Caput

 1 II    |        ideoque se nullatenus id facturum. Sic inani spe delusus cancellarius,
 2 XIII  |   deneges obsequium. Quod si te facturum non dubia nobis pactione
 3 XIIII |      spopondit omnia provide se facturum totamque rei difficultatem
 4 XX    |     militum adunatio, quidve se facturum proponat, dicantque non
 5 XXI   |         ergo regi quod ultro se facturum decreverat, hoc ab alio
 6 XXVI  |  incitarat. Occulte tamen id se facturum promisit, ne crudelitas
 7 XXVI  |      proculdubio quod suaderent facturum. Ubi ad rem ventum erat
 8 XXVI  |        subrogaret. quod ille se facturum promisit, parumque diligenter
 9 XXVI  |     Quod profecto decreverat se facturum siquidem ipsi liceret ea
10 XXVI  |     tenorem super addere velit, facturum. Hiis aliquanta disputatione
11 XXVIII|         inducias. Qui cum id se facturum negaret, responderunt: eius
12 XXXXI |       deterius eis postmodum se facturum sibique facilem huius accusationis
13 XXXXVI|    licteris aperire et quid eum facturum vellet in partibus Cathaniensium
14 L     | confidenter edicant; prompte se facturum quidquid decreverint neque
15 L     |          quod inde suaderent se facturum pollicitus. At illi rem
16 LIII  |   iuraret voluntatem comitis se facturum. Qui cum respondisset nequaquam
17 LIII  |    involvi flagitiis, cum id te facturum iurasses, multos idem iurare
18 LIII  |        tua non possis hoc eorum facturum consiliis. Quod id quibusdam
19 LV    |      inter eos convenerat, idem facturum. Itaque, sine licentia curie,