Caput

 1 Prae  |         erat ingenio nec nunquam adeo sibi diffidens ut de qualibet
 2 IIII  |     conturbavit, non tamen usque adeo ut vultum quoque sufficeret
 3 VI    |          desperationis compulit, adeo quidem ut inceptum facinus
 4 VIIII | vicinasque partes Apulie crebris adeo fatigabat incursibus, ut
 5 XIII  |          oportunitas expectanda. Adeo enim suis te fraudibus ac
 6 XIII  |   tantique virum ingenii nunquam adeo consilii fuisse inopem,
 7 XIII  |      Maionis multo molestius nec adeo patienter audivit, et in
 8 XIIII |     Apuliamque ac Terram Laboris adeo sibi plebis nobiliumque
 9 XXI   |       confugerunt, et usque nunc adeo Lombardorum gentem exhorrent,
10 XXIII |    militibus plurimum dissidere, adeo quidem ut se regi dedere
11 XXIIII|     oculos offendisset. Cum enim adeo serenus esset aer ut nullum
12 XXV   |      vultu preferens venustatem, adeo gratiam et favorem omnium
13 XXVI  |          extenuatus macie; vocem adeo debilem habens ut quasi
14 XXXXII| innumeris ille malis attriverat, adeo placuit ut universi faterentur,
15 LIII  |       cum respondisset nequaquam adeo se temere iuraturum nisi
16 LIII  |       prestitisse. Quibus verbis adeo comitis mentem et ingenium
17 LV    |      opulentissima civitas usque adeo subversa est, ut ne una