Caput

 1 IIII |        transfundere, sed ad omnium vindictam singulos exhortari, facile
 2 XII  |        suam patienter dissimulans, vindictam Apulis reservabat. Admiratus,
 3 XIII |       consiliis et ad eorum omnium vindictam accingere; teque pariter
 4 XIII |           oppressam attriverit, ad vindictam tamen scelerum audaciam
 5 XIII |        verendum est ne quempiam ad vindictam sui superstitem derelinquat.
 6 XIII |       exestuans, totum ad eius rei vindictam ingenium transportavit.
 7 XIII |           suos multis detegens, ad vindictam eos tanti sceleris hortabatur,
 8 XIII |        debuisse, sibique reservari vindictam. At regina mortem Maionis
 9 XIIII|           perducere. Sed huius rei vindictam vix iam, ut erat ad puniendum
10 XIIII|          neque tante presumptionis vindictam ulterius protelandam censerent,
11 L    |          Quod si ipse, quem res ad vindictam specialiter exposcebat,
12 L    |     ignorantie non timiditati quod vindictam distulerit ascribendum;
13 LI   |    patefactis hostium consiliis ad vindictam accingi, reique statum prius
14 LIII | periculosum estimabant in singulos vindictam extendere, nec eo modo posse
15 LIII |     exponens, adderet se quidem ad vindictam viribus uti posse, sed malle