Caput

 1 X      |             iam obsessorum militum audaciam considerabat attonitus eorumque
 2 XIII   |           vindictam tamen scelerum audaciam et ultores gladios non deesse.
 3 XIII   |        videt militum sibi promptam audaciam non deesse, Maionem ab archiepiscopo
 4 XXI    |            timore regis precipitem audaciam cohercente, subitoque cum
 5 XXVI   |            in eam prorumpere velit audaciam, ut eumdem gaytum Petrum
 6 XXVI   |             tum ob precipitem eius audaciam, tum etiam quia militibus
 7 XXXXIII|           prorupisse presumptionis audaciam, ut neminem sibi socium
 8 LIII   |             coniuratorum repressit audaciam, et incipientem iam apertis
 9 LIII   |            tantam est precipitatus audaciam ut Lorotelli comitatum a
10 LV     | intolerabilem hanc esse rusticorum audaciam, et siquidem eos id quod
11 LV     |         conspiratoribus in spem et audaciam rursus erectis, in partes
12 LV     |  urgentissima necessitate vires et audaciam ministrante, illis autem