XXXXII. De sententia lata contra Robertum.

Cumque multis testibus obiectorum veritas patuisset, de iure dictum est Robertum Calataboianensem publice loris cesum in carcerem denuo detrudendum, bonis eius fisco addictis. sed quoniam per urbem sub voce preconis sollempniter circumduci non poterat, eo quod populus omnes viarum angustias observabat ut lapidibus transeuntem obrueret, decretum est ut circum ambitum ductus ecclesie, populum falleret expectantem. Licet autem illum ensibus accincti milites sequerentur et preirent, et ex utroque vallarent latere, vix tamen potuerunt accurrentis furorem populi declinare. Post paucas ergo dies, cum pecuniam quam curie spoponderat se daturum reddere nollet aut, ut aliis videbatur, non posset, ad castellum maris ductus est et carceri datus, in quem multos olim ipse coniecerat, ubi diversis consumptus penis interiit. Hoc factum omnibus Sicilie populis maximeque Lombardis, quos innumeris ille malis attriverat, adeo placuit ut universi faterentur, si necesse foret, pro cancellario se mortis periculum subituros.