XXX. De sententia lata per cardinalem contra iustitiam in parte.

In quo, licet eum ecclesiastici viri qui aderant Richardi de Sagio et amicorum eius gratiam sequutum fuisse non ambigerent, illud tamen propensius mirabantur quod, viro qui deliquerat absoluto, mulieri que nihil admiserat perpetuam continentiam indixisset. Cumque latenter eius impudentiam arguentes, temptandi gratia quererent ab eodem, utrum in causis paribus idem ius consequenter admicterent, respondit: sibi licere quod eis non liceret, neque nunc id se fecisse ut ad consequentiam traheretur.