LII. De officialibus curie.

Erat tunc Messane Robertus comes Casertinus cum filio [suo Rogerio Tricarici comite, et regis ibidem prestolabat adventum. Audierat enim Willelmum de Sancto Severino, consobrinum suum, qui nuper ab] exilio revocatus fuerat, a regina multis amicorum precibus impetrasse ut ei terra sua, quam extra regnum fugiens amiserat, redderetur, eaque de causa cum advocatis suis ad curiam venerat preparatus ut Montorium et castrum Sancti Severini ceteraque oppida que predictus Willelmus tenuerat, sibi de iure pertinere contenderet, ipsiusque Willelmi patrem iniuste ac violenter eadem possedisse. At cancellarius, cum neque Willelmum, quem sibi fidelem agnoverat, iacture vellet quippiam sustinere comitemque timeret offendere, ne suspecte viro fidei malignandi preberetur occasio, et huic patrimonium suum integre fecit restitui, et illi terram aliam in Apulie partibus eo tenore concedi ut, ea quam adversus Willelmum intendebat actione sopita, nunquam super hoc de cetero controversiam suscitaret. Paucis autem diebus post adventum regis maiores civium cum magnis muneribus cancellarium adeuntes, rogabant eum instantissime ut privilegium eis reddi faceret quod olim Rogerius rex supra quibusdam civitatis immunitatibus factum, postea, penitentia ductus, eis abstulerat. At ille, ratus sua plurimum interesse ut eorum sibi conciliaret animos, noluit oblata dona suscipere, sed eorum gratis petitionem implevit.