I. De transitu regis Salernum.

Dum hec inter eos Panormi versantur consilia, rex Farum transire disposuit, ac primo Messanam, dehinc, paucis post diebus, Salernum proficiscitur. Cumque ex diversis Apulie et Terre Laboris partibus ad videndum regem proceres multi concurrerent, Robertus comes Lorotelli, eadem ratione persuasus, Salernum iter instituit. Cuius adventu precognito, sic erga comitem Maionis astutia regis animum immutavit, ut neque loquendi cum rege copiam impetraret, eoque non viso, tristis iratusque discederet. Ibi rex aliquanti temporis intervallo consumpto, paucisque nec dignis memoria gestis negotiis, Panormum rediens deinceps ac si humanos horreret aspectus, inaccessibilem se prebuit, nisi quod admirato singulis diebus, archiepiscopo plerumque sui copiam faciebat, audiens ab eis regni sui negotia non qualia erant, sed qualia ipsi proposito suo conformabant. Sub id temporis Ascotinus cancellarius et comes Symon cum magno exercitu in Apulia erant ut Alemannorum imperatori, cuius adventus fama predixerat, obviarent, simul et nequid ibi turbinis accederet providentes; omnia enim iam timoris ac suspicionis plena erant, nec satis liquebat qui regis quive admirati essent: ita in incerto ambiguoque res erat. Nam admiratus per totum regnum propositi sui multos iam habebat participes et fautores eiusque nomen haud aliter quam regis ipsius ab omnibus timebatur.