XVII. De Willelmo filio regis.

Verum hec insula, ne tyrannis quandoque careat, eam sibi circa regum filios consuetudinem vindicavit, ut morti meliores primum obiciat, eos sibi reges constituens per quos in ea perpetue possit tyrampnidis privilegium conservari. Sic olim Rogerium ducem Apulie, unice benignitatis ac dulcedinis virum, prematura morte sustulit ut Willelmo regnandi non deesset occasio, qui quantum eius frater prudentiam et mansuetudinem avide fuerat amplexatus, tantum crudelitati studuit et ineptie deservire. Sic et nunc, Rogerio duce sublato, Willelmum distulit ut regnaret; quos eorum secuturos vestigia, quorum nomina sortiti fuerant, nemo qui utrumque noverit, ignorabit.