Epistula

 1  I  |  verecundia retardavit, quominus clementiae tuae occurrerem. Revertenti
 2  I  |  libellos, quorum jam, quia tuae clementiae sunt probati, periculum
 3  I  |      Dominus faverit, huic etiam clementiae tuae satisfaciam voluntati;
 4  X  |        veritatis, datis apicibus clementiae vestrae ad judicia competentia,
 5 XI  | dignemini facultatem. ~5. Scimus clementiae vestrae sanctum pudorem;
 6 XII |       sententiam, vestrae favore clementiae opinamur illico consulendum.
 7 XIII|       pietatis admoniti, ut tuae clementiae scriberemus imperio; postulamus
 8 XVII|       sint, Romae autem a fratre clementiae tuae, augustae memoriae
 9 XVII|         Hunc libellum ego fratri clementiae vestrae direxi; unde constitit
10 XVII|         sic de omnibus consultus clementiae tuae parens respondere dignetur.
11 REL |          Fas fuit ut parens ille clementiae vestrae in re adhuc nova
12 REL |          invidiam. ~17. 'Faveant clementiae vestrae sectarum omnium
13 XXI |  notarius mandato, ut allegavit, clementiae convenit tuae, postulans
14 XXI |    igitur contumaciter respondit clementiae tuae? Ille qui te patris
15 XXI |        quem habet, de patre tuae clementiae postulavit: taceo quia pater
16 XXI |          Quam fidem etiam parens clementiae tuae Theodosius beatissimus
17 XXI |       imperator, ad consistorium clementiae tuae, ut haec coram suggererem;
18 XXIV| quaesivit num rescriptum haberem clementiae tuae. Respondi habere. Retulit
19 XL  |      malorum consortium; et ideo clementiae tuae displicere debet sacerdotis
20 XL  |  episcopi incensa est, et filius clementiae tuae intercessit apud patrem;
21 XL  |        30. Hoc tamen in notitiam clementiae tuae pervenire volui; de
22 LI  |        exemplum eras, qui apicem clementiae tenebas, qui singulos nocentes
23 LIII|       Silentium meum rupit sermo clementiae tuae; [Col. 1165C] nihil
24 LIII|    aetatis mores induisset: quas clementiae tuae, quod eum non solum
25 LIII|         exspectabatur rescriptum clementiae tuae: cujus perceptione
26 LXI |         resedi. Hic me, Auguste, clementiae tuae apices repererunt. ~
27 LXII|      proxime scripserim augustae clementiae tuae etiam secundo, mihi
28 LXII|       reddidisse; cum beneficiis clementiae tuae tam frequentibus oppigneratus
29 LXII|        qua per cubicularium tuum clementiae tuae gratias agerem, et
30 LXII|         non potui, quin adventum clementiae tuae meis obsecrationibus