Epistula

 1 II   |          mercenarius? Non magna, inquit (Prov. VI, 26), lucra de
 2 II   |           17); et infra: Fac me, inquit, sicut unum [Col. 0882D]
 3 XVIII|       834 requirens. Haec sacra, inquit, Hannibalem [Col. 0973A]
 4 XVIII|  ignorare quod colitis? ~8. Uno, inquit, itinere non potest perveniri
 5 XVIII|     pervicacia! ~10. Sed vetera, inquit, reddenda sunt altaria simulacris,
 6 XVIII|       credunt. ~836 11. Habeant, inquit, Vestales virgines immunitatem
 7 XVIII|      coluntur? ~23. Sed majorum, inquit, servandus est ritus. Quid
 8 XVIII|  christianus intersit? Hauriant, inquit, hauriant vel inviti fumum
 9 XVIII| sacrilegium confiteri. ~32. Ubi, inquit, in leges vestras et verba
10 SERMO|      refutat oraculi? Audite me, inquit, populus meus, dicit Dominus.
11 XX   |          visum est, [Col. 1001A] inquit, ut contra placitum faceres?
12 XX   |    infirmitas est: Cum infirmor, inquit, tunc potens sum (II Cor.
13 XXIV |       loco videres. Commotus es, inquit, episcope. Non, inquam,
14 XXIV |         consisto loco. Et prima, inquit, legatione ingressus es
15 XXIV |    ingredientis vitium est. Cur, inquit, ingressus es? Quia, inquam,
16 XXIV |          nunc ut aequali. Cujus, inquit, beneficio aequali? Respondi:
17 XXIV |         donaret honoribus? Quos, inquit, occidi? Respondi ei, Vallionem.
18 XXIV |         fidem servavit? Non ego, inquit, eum jussi occidi. Respondi:
19 XXIV |          occidi jussus sit. Sed, inquit, si ipse sibi vim non intulisset,
20 XL   |       posui domui Israel, in eo, inquit, ut si avertatur justus
21 LI   |    debuit reservare. ~9. Et cum, inquit, mors fieret in plebe, ipso
22 LI   |         ut scriptum est: Tempus, inquit, faciendi, Domine (Eccles.
23 LI   |      plus facere. Misericordiam, inquit, malo quam sacrificium (