Epistula

 1 II   |       31. Servos quoque dominus jure servitii subditos [Col.
 2 XI   |       usurpare conatus sit, nec jure ad eum potuerit pervenire;
 3 XIII | indictum concilium non fuisset, jure et more majorum, sicut et
 4 REL  |      quibusdam tributum est, in jure fisci esse videatur. Nam
 5 XVIII|  utebantur iis, quae religionis jure defenderent. Qui nostro
 6 XVIII| convaluit, quod erat verum, fit jure praelatum. ~30. Si ritus
 7 XXI  |       nec munere impar sit, nec jure dissimilis; haec enim verba
 8 SERMO|          Et quod gentes elegit, jure damnandus est; quia Apostoli
 9 SERMO|        sacerdotis, aut imminuto jure discesserim? Nonne [Col.
10 XX   |          dicentibus imperatorem jure suo uti, eo quod in potestate
11 XX   |       populum. Referebam in meo jure esse, ut non excitarem:
12 XX   |       Domum privati nullo potes jure temerare, domum Dei existimas
13 XX   |        tyrannum putaret? Veteri jure a sacerdotibus donata imperia,
14 XL   |         putas. ~15. At certe si jure gentium agerem, dicerem
15 XL   |     ingrato recensui, sed quasi jure collata numeravi; ut his
16 XL   |         qui etiam imperatoribus jure praefertur. [Col. 1111B]
17 XL   |         autem quod me angit, et jure angit, exclude atque ejice.
18 LXI  |          posteaquam illum, quem jure declinandum putaveram, jam