Epistula

 1 II  |  prudentiae. Merces autem magna pietatis est, et quaestus sobrietatis,
 2 XII |      possumus beneficia vestrae pietatis aequare, imperatores clementissimi,
 3 XII | decretis sacerdotalibus vestrae pietatis aspirent. Et nobis deferri
 4 XIII| beatissimo principe fratre tuae pietatis admoniti, ut tuae clementiae
 5 XVII|         Certe refer ad parentem pietatis tuae principem Theodosium,
 6 XXI |        futura certatio, arbitro pietatis judicio tuae. ~2. Cui rei
 7 XXI |    postulavit: taceo quia pater pietatis tuae quietem futuram spopondit,
 8 XXI |         sponte me offerrem tuae pietatis arbitrio. Sed si ego solus
 9 XXIV|       quod verum est, fraternae pietatis negotio. ~3. Ubi sedit in
10 XL  |         quae plena fidei, plena pietatis sit. Tibi integrum est emendare,
11 LI  |       tibi: ipse te revocas, et pietatis studio vincis impetum naturae. ~
12 LI  |      dolori est mihi, ut tu qui pietatis inauditae exemplum eras,
13 LIII|  amplius, instituisses fidei et pietatis tuae disciplinis? Hunc ergo
14 LXI |       fecerim scribo. Epistolam pietatis tuae mecum ad altare detuli,
15 LXI |    etiam atque etiam incrementa pietatis, qua nihil Dominus praestantius
16 LXII|    quoque pro his qui ad matrem pietatis tuae Ecclesiam, petentes