Caput

 1 I    |      contineantur ac sine eis nec homines priuati parere, nec magistratus
 2 II   |         praemia et poenae, ut iis homines retineantur in officio,
 3 II   |        anima legum iudicatur, hac homines bene morati et a peccando
 4 II   |            quam qui abiiciunt, ii homines dici non merentur, id enim
 5 III  |  magistratum peccent, quam qui in homines priuatos.~1. Sit igitur
 6 III  |          quodam municipio, ut duo homines, alter plebeii, alter equestris
 7 III  |     usurpatur, ut confuse utrique homines in una republica uiu.entes
 8 III  |       committunt nefanda multa in homines inferiorum ordinum, eorum
 9 III  |          equites plebeiis hoc est homines canibus, quemadmodum permulti
10 III  |           Res etiam ipsa testatur homines a fortuna euectos et in
11 VI   |     domesticae iusticiaeque inter homines conseruandae operam nauare
12 VI   |        comites imperii, qui inter homines non suos durissimum imperium
13 VI   |         mandaretur, quod eiusmodi homines non eo modo erga nationes
14 X    |           1. Curandum, ut humiles homines sint quam minime opportuni
15 X    |           diligenter curandum, ut homines humiliores sint quam minime
16 X    |      quamminimum iniuriarum inter homines existeret: ,,Si", inquit, ,,
17 X    |     reipublicae? Sic igitur Solon homines ab iniurus arcendos putabat,
18 X    |        irritat ad maleficia. Quot homines interfecti sunt memoria
19 X    |     necesse est." Quid igitur? An homines plebeii non ad Dei imaginem
20 X    |          si pro eo ac meritus es, homines de te loquantur; sin nihil
21 XV   |      iurisiurandi explicare atque homines hortari, ut studeant, quantum
22 XV   |          omni gestu, quem perinde homines habeant atque si uerbis
23 XVI  |       causam. Qua ignorata facile homines impelluntur ad prouocationes
24 XVI  |          qui causas suas agentes, homines imperio suo subiectos condemnant.
25 XVI  |           expellamus. Omnes certe homines libertate aliqua gaudere
26 XVI  |       constituunt alias in nequam homines, alii de urbanis et forensibus
27 XVI  |        authoritate sufficiat, cui homines iurisperiti, ex quorum sententia
28 XVI  |     quisque ternarius sui ordinis homines iudicet. Nihil tamen impediret,
29 XVI  |           hoc munus pedetentim ad homines malos, iudicandi imperitos
30 XVIII|        potentes et infimae sortis homines nullum eiusmodi iudicium
31 XXI  |           fere quotannis redeunte homines equites eisque res bellicas,
32 XXI  |    aequitatem explicantes. Nam et homines cordati libentius illis
33 XXI  |          nec campanile (ut nostri homines loquuntur) spoliandum est
34 XXI  | Mazouitico adiudicantur? Oportuit homines talium iurrum conditores,
35 XXI  |      Christus fult aut alii iusti homines, quibus legem positam esse