Caput

 1 I    |            honestati. Uerum ea est hominum peruersitas, ea impudentia
 2 I    |            esse prauae educationis hominum, infoelicis indolis et malitiae
 3 III  |             uiuit adhuc et in luce hominum uensatur. Aiunt eum ex possessionibus
 4 III  |            desideret, huic duplici hominum generi? Et tam quidem a
 5 III  |           finis ille, propter quem hominum congregationes fiunt, ut
 6 III  |            in fortunas imbecillium hominum agat, atque his et similibus
 7 III  |         libertatem istam cum summa hominum imbecillium seruitute esse
 8 III  |   diuturnitatem ualidum est, et ad hominum existimationem praeclarum.
 9 III  |      sumpserunt. Multi odio quodam hominum, alii naturali mentis feritate,
10 III  |           imitatores habere solet. Hominum homilium, quia uita obscura
11 III  |   eiicienda est et ex omni memoria hominum exterminanda. Video et illam
12 VI   |            manus acceptae multorum hominum mentes a recto aberrare
13 VI   |     senatus consilio eis addantur; hominum las­ciuorum, scurrarum,
14 VI   |       animum, unde tandem infinita hominum multitudo inficiatur.~7.
15 VII  |        rerum uero nafcuram pugnare hominum est stolidorum et malorum,
16 IX   |         patet. Vix est enim aliqua hominum inter ipsos actio, quae
17 X    |            comparatum sit, ut nemo hominum in solitudine uiuere possit,
18 X    |     putauerint res fortuitas uitis hominum plusque eis perditum fuerit
19 X    |      diuersitas est summa caedibus hominum aestimandis. Deus quidem
20 X    |        quomodo animus sit affectus hominum iratorum. Nullus apud eos
21 X    |           est: nihil mouet sanguis hominum inique occisorum, qui clamat
22 XIII |          autem nec instrumenta nec hominum multitudo ualet so sine
23 XIIII|          quod aiunt quidam uirtuti hominum equestris ordinis tantum
24 XV   |      praeconum uerbi Dei ex animis hominum eradicanda est. Discrimina
25 XVI  |         illae uoces impurissimorum hominum: ,,qui rusticum" (sic enim
26 XVI  |         non potest multas multorum hominum causas de conuentu in conuentum
27 XVIII|          defensoribusque, ut magna hominum frequentia stipati aut etiam
28 XVIII|      congruentem. Decet conditioni hominum quamuis tenuium contra periculosissimas
29 XVIII|       dubium explicet peruersisque hominum affectionibus modum imponat.~
30 XIX  |             An ipse iudex? An nemo hominum? Omnino ut ne scelera impunita
31 XIX  |            ipse fama, consuetudine hominum aut sacris expers esse debet.
32 XXI  |          affectibus, quam reliquum hominum genus, ut ueri simile sit
33 XXI  | perspecturos, quam eos qui in luce hominum uiuentes, plus uel temporibus,
34 XXI  |         res humanas, unicum tantum hominum genus ob indignitatem punire