Caput

 1 VI   |       tantum de magistratibus ius dicentibus, sed omnibus
 2 VI   |        citius iudex inter eos ius recte dicet, inter quos
 3 VII  |   alieni sint iuris, quod sit ius eiusmodi et quomodo uel
 4 X    |     peruenire debere, nec eos ius succedendi habere pronunciant.
 5 XIIII|       gratiosus; uocas eum in ius; dantur ei dies a iudice,
 6 XV   |   autem in more multis, ut in ius uocati multas aduersario
 7 XV   |     bona conscientia persequi ius suum; sin detrectet, causa
 8 XVI  |  caput constitues, quam ut ei ius potestasque sit te uocandi
 9 XVI  |       igitur adimimus colonis ius uocandi dominos ad iudices,
10 XVI  |      uiros, alii inter plebem ius dicunt. Illud item an plures
11 XVI  |      cognoscendi ac unicuique ius suum reddendi. Hac ratione
12 XVI  | iudices generales perpetuo ad ius dicendum, nullo quidem die
13 XVI  |   esset curia, in qua iudices ius dicerent ac iudicia exercerent.
14 XVIII|       sed ut reddat unicuique ius suum. Olim datis clepsydris
15 XVIII|   iusticiae atque ad eum, qui ius dubium explicet peruersisque
16 XX   |     istis caruissent, si modo ius suum recuperassent, sed
17 XXI  | ferunt) exustis in compendium ius redigii curauit; uetuit
18 XXI  |    turba commentariorum, quae ius magis confundant quam explicent,
19 XXI  |    sponte non uoluit, nisi im ius uocatus? An statim retractauit
20 XXI  |       Est enim boni praetoris ius inter ciues suos dicere,
21 XXI  |   legem non unicuique reddere ius suum, sed aliis metum incutere,
22 XXI  |       una est ratio iusticiae ius suum unicuique tribuens.
23 XXI  | copiose sunt exposita. Omnino ius esse nequit, quod ab iusticia