Caput

 1 V    |            et experientia ualent, ad rem tantam animum adiicerent,
 2 X    |          facerent quaestum. At dices rem hanc crudelitatis plenam
 3 XIIII|        personales cum illis, quae in rem sunt, commiscendae, nec
 4 XV   |            an secus. Tum rogatur, an rem, de qua dicturus est, uiderit,
 5 XV   |        arbitrantur, si eum, in cuius rem iurant, priorem uiderint
 6 XV   |      comprobauit. Aliis enim uiis ad rem uindicandam eundum est,
 7 XVI  |           iniuste et parum uerecunde rem agentes, si cadant causa,
 8 XVI  |         partium faueat nec eandem ob rem hunc fustuario, illum uerbulo
 9 XVI  |          iudex tamen pro certo nouit rem aliter se habere, quam ab
10 XVI  |           qui ita loquuntur, non tam rem ipsam, de qua diximus, improbare,
11 XVI  |           quantum licet, occurramus, rem autem necessariam et salutarem
12 XVI  |         Melius et citius explicabunt rem quamuis implicatam pauci
13 XVI  |       sermones et dilatare, nihil ad rem pertinentes. Solent peritioribus
14 XVIII|   accusatoris et defensoris. Uterque rem simplicissime exponere debet.
15 XVIII|          reorum utuntur prooemiis ad rem, qua de agatur, nihil pertinentibus.
16 XVIII|          autem tales praefationes ad rem institutam faciant nihil,
17 XVIII|              de re sua dicenti extra rem egredi neu praesidiis aliunde
18 XVIII| perorationibus illis delectantur, ad rem nihil spectantibus hoc epigrammate:~
19 XX   |              uocant) possessionem ob rem iudicandam capere uel a
20 XXI  |             ex quo nulla utilitas ad rem uel publicam, uel priuatam