Caput

 1 VI   |        aberrare faciant, citius iudex inter eos ius recte dicet,
 2 XV   |  iurandum paratus esset; itaque iudex reum absoluit. Sed res inter
 3 XVI  |  putarentur.~4. Petitori inuito iudex formam actionis praescribere
 4 XVI  |       cum eo, quem aceuset. Qui iudex secus faciat, suspicione
 5 XVI  |     partes desperatur, tum uero iudex pro tribunali quanta maxima
 6 XVI  |       existimet.~7. Addat autem iudex sententiae a se latae causam,
 7 XVI  |       enim aliquid desiderabat, iudex uero iam alio discesserat.
 8 XVI  |       difficultas auferetur, si iudex de scripto dixerit ac notario
 9 XVI  |  commiserit. Vidi et illud, cum iudex pro tribunali seratentiam
10 XVI  |         ne quis postea corrumpi iudex posset, prouidit.~12. Illud
11 XVI  | sanciendum, ut nemo causae suae iudex esse audeat. Tres enim in
12 XVI  |       rectum non erit, ubi idem iudex fuerit qui accusator. Quocirca
13 XVI  |        aliquis, qui suae causae iudex, non sibi sit aequior quam
14 XVI  |    nullaque ratio appareat, sed iudex tamen pro certo nouit rem
15 XVIII|        erit. Est enim Deus ille iudex aequissimus et oculatissimus,
16 XVIII|    queror has abesse furto.~Hoc iudex sibi postulat probari.~Tu
17 XIX  |    suppliciis afficiet? An ipse iudex? An nemo hominum? Omnino
18 XXI  |    personas nemoque suae causae iudex esse debet. Igitur eius