Caput

 1 III  |         percussorum factum in maius crimen uocaret? Respondebat eum,
 2 III  |         discrimen poenarum, ob idem crimen ab aliis et aliis perpetratum,
 3 III  |        peccando retrahentes; itaque crimen eorum grauius est. Quod
 4 III  |             est, qui peccat, hoc et crimen eius conspectius est et
 5 III  | constituantur. Si qua diuersitas ob crimen idem statuenda est, ea certe
 6 X    |           ob uitam ab homicida, qui crimen capitale admisisset, nec
 7 X    |         igitur? An denunciatio illa crimen extenuat? An non pleraque
 8 X    |        perinde plectuntur, atque si crimen ipsum admissum esset? Qui
 9 X    |            rempublicam, quod quidem crimen maiestatis uocant; de eo
10 X    |      accedere libet, certe non omne crimen, quod in principem committitur,
11 X    |        punitos esse, restrinxit hoc crimen; nec adeo late ut olim patere
12 X    |           causas, quae prius in hoc crimen uocabantur, suo se culo
13 XIIII|           innocentem ad tempus, dum crimen cognoscitur, comprehensum
14 XIIII|           magistratu eius loci, ubi crimen admissum est, mox comprehendantur
15 XIIII|          non carcerem infamare, sed crimen. Ac ne licentia cuiuis permittatur
16 XV   |             Nam qui dicit se falsum crimen nemini scienter intendere,
17 XVIII|  accusationes admittendi sunt, quod crimen et iniuria ad omnes pertineat,