Part
1 II | seruassent. 8. Post quae hominem quoque mundo praeposuit,
2 V | 2. Haec enim omnia etsi hominem possunt corrumpere, diuinam
3 IX | quando luctatum ostendit hominem cum Iacob, hunc, quando
4 X | Si saluare uis, fecisses hominem, cui salutem dares. Si a
5 XI | aliis haereticis hoc in loco hominem tantum et solum defendentibus
6 XI | defendentibus atque ideo hominem illum nudum et solitarium
7 XI | exprimimus, ut solum tantum hominem illum esse dicamus, sed
8 XI | quem nihil praeter Patrem, hominem tantummodo dicere et auctoritatem
9 XI | Periculum enim erit nec hominem illum ex passionibus ostendi,
10 XI | annuntiat Christum quam etiam hominem ipsum annuntiat Deum, tam
11 XI | ipsum annuntiat Deum, tam hominem descripsit Iesum Christum
12 XI | praescripsit ipsa natura hominem credendum esse qui ex homine
13 XI | legunt ergo hominis filium hominem Christum Iesum, legant hunc
14 XII | necesse est, qui Christum hominem tantummodo solent dicere,
15 XIII | quia caro factus est, esse hominem, et quia uerbum Dei, Deum
16 XIII | non ab hominibus aut per hominem, sed per Iesum Christum
17 XIII | hominibus didicisse aut per hominem, sed per Iesum Christum
18 XIII | intellegere debeamus nec hominem esse Christum tantummodo,
19 XIII | omnia. Quomodo enim aut hominem tantummodo dicas, cum illum
20 XIV | esse refertur, cum non per hominem mundus, sed post mundum
21 XIV | testificatur, cum constet hominem de caelo, quia ibi nasci
22 XIV | cum uirtutes caelestes per hominem fieri non potuerint, quae
23 XIV | non potuerint, quae ante hominem ipsum esse debuerint? 7.
24 XIV | exitio animae negari, cum in hominem commissum delictum referatur
25 XIV | Deum uidit, plus se quam hominem, dum Deum uidit, intellegi
26 XV | aliud Christum esse quam hominem crediderunt, non considerantes
27 XV | quantum illi inclinauerant ut hominem illum tantummodo crederent,
28 XV | prodii et ueni, cum constet hominem a Deo factum esse, non ex
29 XVI | aeternum? Sed enim qui in hominem solitarium credit et nudum,
30 XVI | paracletus discit, sed de futuris hominem paracletus instruit. Ergo
31 XVI | addidisset: 'et quem misisti hominem Iesum Christum'. Nunc autem
32 XVI | autem neque addidit nec se hominem nobis tantummodo Christus
33 XVI | tantummodo se collocasset, si hominem se esse tantummodo sciret,
34 XVI | de homine tacet, quoniam hominem illum nemo dubitat, et Deo
35 XVII | postmodum secundum carnem hominem accipimus et ante mundi
36 XVII | noui testamenti et Deum et hominem Christum Iesum et credimus
37 XVII | dicentem Deum: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem
38 XVII | et infra: Et fecit Deus hominem, ad imaginem Dei fecit illum,
39 XVII | Deus refertur esse qui hominem facit; facit autem hominem
40 XVII | hominem facit; facit autem hominem Dei Filius, uerbum scilicet
41 XVII | per Dei Filium. Sed Deus hominem ad imaginem Dei fecit. Deus
42 XVII | Deus est ergo qui fecit hominem ad imaginem Dei. Deus ergo
43 XVII | hominis, tantummodo praesumunt hominem, non et Deum, contra testamentum
44 XIX | uehementer periclitatur qui aut hominem Christum aut angelum tantummodo
45 XIX | scriptura diuina, sic illum et hominem ponat et Deum, exprimens
46 XIX | praeterea Iacob, qui ad tenendum hominem cum quo luctabatur fortior
47 XIX | perfecta? 9. Contra hunc enim hominem colluctatus est populus
48 XIX | quo colluctabatur, quamuis hominem ipsius in colluctatione
49 XIX | quasi cum homine, sed et hominem quidem quasi uictor tenuit,
50 XIX | figura completa est, non hominem tantum, sed et Deum agnoscere,
51 XIX | agnoscere, quandoquidem hominem illum et Deum etiam figura
52 XXI | haeretici acceperint, Christum hominem primogenitum omnis creaturae
53 XXI | nobis, hoc est assumit hunc hominem qui est post omnem creaturam
54 XXI | exprimitur, in se Deum et hominem sociasse reperitur. 9. Ac
55 XXI | neque exutus neque indutus hominem Christus fuisset, si homo
56 XXII | forma Dei relatus fuisset. Hominem enim scimus ad imaginem,
57 XXII | contentus fuit, hoc est hominem illum fieri, et substantiam
58 XXII | ex paternorum et secundum hominem delictorum seruitute uenientem
59 XXII | diuini uerbi ad suscipiendum hominem interim conquiescens nec
60 XXII | tempus atque deponit, dum hominem fert quem suscepit. 9. Exinanit
61 XXII | substrata, quae se ante hominem esse meminisset. 12. Ex
62 XXIII| illi susceptum detraxerint hominem, ne decoquerent in illo
63 XXIII| filio hominis credendum et hominem. 7. Quoniam si ad hominem
64 XXIII| hominem. 7. Quoniam si ad hominem ueniebat, ut mediator Dei
65 XXIII| pignora et Deum homini et hominem Deo copularet, ut merito
66 XXIV | enim atque ipsum, id est hominem filium hominis etiam Filium
67 XXIV | Christum filium hominis hominem intellegamus, et cum Filium
68 XXIV | proponit, non Deum, sed hominem percipere debeamus. 6. Sed
69 XXIV | Christum, hominis filium hominem, intellegant quoque Dei
70 XXIV | intellegant quoque Dei Filium et hominem Dei Filium, id est Dei uerbum,
71 XXIV | confibulatione sociatum hominem et Deum scripturae hoc ipsum
72 XXV | frequenter, Deum, sed et hominem scriptura constituat, consequens
73 XXV | haec colligitur non nisi hominem in Christo interfectum,
74 XXVI | consequenter ad Filium: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem
75 XXVI | haec relatum: Et fecit Deus hominem, ad imaginem Dei fecit illum?
76 XXX | dicunt quam etiam illi qui hominem illum tantummodo esse uoluerunt,
77 XXX | posse sententiam, nisi aut hominem tantum Christum aut certe
78 XXX | uideantur. 5. Qui autem hominem tantummodo Christum esse
|