Part

 1 II   |         se uacuum deserens, nulli deo superiori, ut quidam putant,
 2 II   |    patitur in cogitatione omni de Deo, et quanto ad considerandum
 3 III  |       immortali, inuisibili, soli Deo honor et gloria. Euasit
 4 IV   |         quo omne malum facessat a Deo. 2. Nec enim potest fieri
 5 IV   |         homini malum, nisi a bono Deo recessisset. 3. Hoc autem
 6 IV   |        apparuit et, ne inuidia in Deo esse uideretur, a quo malum
 7 IV   |           7. Idcirco et merito in Deo manet semper status suus,
 8 V    |          merito esse dicentur, in Deo non merito iudicabuntur.
 9 V    |      excitare discordiam, quae in Deo uel ex natura uel ex uitio
10 V    |    corruptibilitate nascuntur, in Deo corruptibilitatis uim exercere
11 VI   |          secundum fidei tempus de Deo prophetes tunc loquebatur,
12 VI   |    poterat. Vt igitur haec sic de Deo dicantur, non Deo, sed populo
13 VI   |          sic de Deo dicantur, non Deo, sed populo potius imputetur.
14 VI   |     membra hominibus fuerunt, non Deo, quia inefficax hominis
15 VI   |       cogitamen corpus implesset, Deo autem non necessaria, cuius
16 VII  |        tamen et ipse sic adhuc de Deo loquitur hominibus, quomodo
17 VII  |         Dei est, sed totum hoc de Deo dictum est quantum dici
18 VIII |       maluisset, haberet quem pro Deo in suis iam postulationibus
19 VIII |    aquarum fluente materia fuerat Deo iubente solidatum, ut glacies
20 XI   |        Deum credendum esse qui ex Deo sit, ne si non et Deus fuerit,
21 XI   |        non et Deus fuerit, cum ex Deo sit, iam nec homo sit, licet
22 XII  |         sed saluabo eos in Domino Deo ipsorum. 2. Si Deus saluare
23 XII  |          Deus saluare se dicit in Deo, non autem saluat nisi in
24 XII  |        Immo si non saluat nisi in Deo Pater Deus, saluari non
25 XII  |       Deus, saluari non poterit a Deo Patre quisquam, nisi confessus
26 XII  |         Deum, salutem inueniat in Deo Christo, quisquis non recognoscit
27 XII  |        quam alibi nisi in Christo Deo inuenire non poterit. 3.
28 XIV  |      uidit umquam, nisi qui est a Deo, hic uidit Deum? Quoniam
29 XIV  |    hominum uidit. Si autem dum ex Deo est, Deum uidit, plus se
30 XV   |   fragilitatem; homo est enim cum Deo iunctus et Deus cum homine
31 XV   |   Christus, quomodo dicit: Ego ex Deo prodii et ueni, cum constet
32 XV   |       ueni, cum constet hominem a Deo factum esse, non ex Deo
33 XV   |           Deo factum esse, non ex Deo processisse? Ex Deo autem
34 XV   |        non ex Deo processisse? Ex Deo autem homo quomodo non processit,
35 XV   |     uerbum bonum, quod quoniam ex Deo est, merito et apud Deum
36 XV   |            Deus ergo processit ex Deo, dum qui processit sermo
37 XV   |         Deus est qui processit ex Deo. 7. Si homo tantummodo Christus,
38 XVI  | tantummodo Christus tradidit, sed Deo iunxit, ut et Deum per hanc
39 XVI  |        tantummodo sciret, nec cum Deo iunxisset, si se non et
40 XVI  |    hominem illum nemo dubitat, et Deo se iungit merito, ut credituris
41 XVII |      alium ostendit tunc adfuisse Deo cui praeciperenter haec
42 XVII |           sunt omnia. 5. Sed enim Deo praecipiente ut homo fiat,
43 XVIII|        Atquin idem Moyses audit a Deo quod nemo hominum Deum uideat
44 XVIII|     Filium fuisse qui, quoniam ex Deo est, merito Deus, quia Dei
45 XVIII|         dicitur? Nisi quoniam, ut Deo Patri inuisibilitas propria
46 XVIII|       ante ipsum Abraham ex Patre Deo Deus sermo generatus est.
47 XIX  |           angelo tantum, sed quia Deo uotum uoueri potest, manifestum
48 XIX  |         tuum, quia inualuisti cum Deo, et cum hominibus potens
49 XIX  |      dicendo: Quia inualuisti cum Deo, et cum hominibus potens
50 XIX  |       benedictionem autem quasi a Deo ut inferior postulauit.
51 XIX  |      inferior postulauit. Ita cum Deo et cum homine colluctatus
52 XXI  |          omnem creaturam ex Patre Deo sermo processit? Quod nisi
53 XXII |        arbitratus est aequalem se Deo esse, sed semetipsum exinaniuit
54 XXII |    rapinam arbitratus aequalem se Deo esse. Quamuis enim se ex
55 XXII |          esse. Quamuis enim se ex Deo Patre Deum esse meminisset,
56 XXII |       esse meminisset, numquam se Deo Patri aut comparauit aut
57 XXII | diuinitatem, ut aequaret se Patri Deo, quin immo contra omni ipsius
58 XXII |        arbitratus est aequalem se Deo esse. 11. Neque enim si
59 XXIII|           qua Filius Dei natus ex Deo, ut plerique illum, ut diximus,
60 XXIII|         Filium Dei, et assumpto a Deo etiam filio hominis credendum
61 XXIII|         et Deum homini et hominem Deo copularet, ut merito Filius
62 XXIII|            in Domino Iesu Christo Deo et homine inuenitur impleri,
63 XXIV |  legitimus Dei Filius qui ex ipso Deo est, qui, dum sanctum istud
64 XXV  |         enim, inquit, illi uiuunt Deo nec mors in illis animam
65 XXV  | exstinctum; ob quam causam uiuere Deo pronuntiati et dicti sunt ----,
66 XXVI |         quam quod oboediens Patri Deo proponitur, ne si Pater
67 XXVI |         esse credatur, alteri iam Deo Patri Christus subiectus
68 XXVII|          ne Pater subditus alteri Deo, dum mittitur, probaretur.
69 XXIX |    accepimus, sed spiritum qui ex Deo est. 21. De hoc exultat
70 XXXI |          in substantia prolatae a Deo uirtutis agnoscitur, cuius
71 XXXI |          Deus utique procedens ex Deo, secundam personam efficiens
72 XXXI |    subdita sibi concors Patri suo Deo inuentus, unum et solum