Part
1 II | primo omnium credamus in Deum Patrem et Dominum omnipotentem,
2 II | indidit et prudentiam, ut Deum posset imitari, cuius etsi
3 II | quanto ad considerandum Deum plus intenditur, tanto magis
4 III | igitur agnoscimus et scimus Deum, conditorem rerum omnium,
5 III | excludat et haereticos, probans Deum non esse qui manu artificis
6 III | trementem uerba mea?, ut Deum aliquatenus quantus sit
7 III | putaremus artificem, sed Deum agnosceremus potius, quod
8 V | quod etiam ad corrumpendum Deum ualere non possunt. Materiarum
9 VII | quod dicit Dominus spiritum Deum, puto ego sic locutum Christum
10 VII | intellegi uelit quam spiritum Deum. Hominibus enim licet in
11 VII | amplius per spiritum conicere Deum esse possit. 3. Id enim
12 VII | substantiam Dei, creaturam feceris Deum. Omnis enim spiritus creatura
13 VII | secundum Moysen ignem acceperis Deum, creaturam illum esse dicendo
14 VIII | fabulis atque figmentis, Deum nouit et ueneratur ecclesia,
15 IX | Dei Christum Iesum Dominum Deum nostrum, sed Dei Filium,
16 XI | concretione permixta etiam Deum illum secundum scripturas
17 XI | haereticorum ad ipsum quoque Deum Patrem redundabit, si Deus
18 XI | redundabit, si Deus Pater Filium Deum generare non potuit. 3.
19 XI | Tam enim scriptura etiam Deum annuntiat Christum quam
20 XI | hominem ipsum annuntiat Deum, tam hominem descripsit
21 XI | Iesum Christum quam etiam Deum quoque descripsit Christum
22 XI | eadem natura praescribit et Deum credendum esse qui ex Deo
23 XI | Iesum, legant hunc eundem et Deum et Dei Filium nuncupatum.
24 XI | sic [ita] per ipsum, qua Deum, mundus dicitur institutus.
25 XII | ergo homo dubitet Christum Deum dicere, quem Deum a Patre
26 XII | Christum Deum dicere, quem Deum a Patre animaduertit positum
27 XII | confessus fuerit Christum Deum, in quo se et per quem se
28 XII | quisquis illum agnoscit esse Deum, salutem inueniat in Deo
29 XII | quisquis non recognoscit esse Deum, salutem perdiderit, quam
30 XII | Christum dum Filium Dei et Deum confiteri nolunt, Patrem
31 XII | prophetarum inclusi iam Christum Deum negare non possunt. 6. Quid
32 XII | Christum qualiter accipiunt Deum ---- Deum enim iam negare
33 XII | qualiter accipiunt Deum ---- Deum enim iam negare non possunt ----,
34 XII | qua Filium, cur Dei Filium Deum negant? Si qua Patrem, cur
35 XII | Christum confiteantur et Deum, quem etiam Deum negare
36 XII | confiteantur et Deum, quem etiam Deum negare uoluerunt. 7. Per
37 XII | uenisse aiunt omnipotentem Deum Patrem, ergo de loco Deus
38 XII | quid dubitant Christum et Deum dicere? Deum enim scriptura
39 XII | Christum et Deum dicere? Deum enim scriptura dicit esse
40 XII | illum rebus ipsis coacti Deum incipiunt promere, siue
41 XIII | hoc erat in principio apud Deum, et Deus erat uerbum. 3.
42 XIII | hominem, et quia uerbum Dei, Deum incunctanter edicere esse,
43 XIII | qui est post omnia, sed et Deum, cum per ipsum facta sint
44 XIV | haereticus Christum dicere esse Deum, quem Deum tot et rebus
45 XIV | Christum dicere esse Deum, quem Deum tot et rebus animaduertit
46 XIV | quomodo dicit quia Patrem Deum nemo uidit umquam, nisi
47 XIV | qui est a Deo, hic uidit Deum? Quoniam si homo tantummodo
48 XIV | homo tantummodo Christus, Deum uidere non potuit, quia
49 XIV | uidere non potuit, quia Deum nemo hominum uidit. Si autem
50 XIV | Si autem dum ex Deo est, Deum uidit, plus se quam hominem,
51 XIV | plus se quam hominem, dum Deum uidit, intellegi uoluit.
52 XV | homo uenire non potest, Deum se ostendit uenisse. 2.
53 XV | merito illuc posset redire, Deum esse qui inde descenderit,
54 XV | considerandam trahere, ut se Deum crederent, uolens illorum
55 XV | Deo est, merito et apud Deum est, quodque quia non otiose
56 XV | diuinitatem per immortalitatem Deum se probat diuinitatem porrigendo,
57 XV | sermonibus Christum esse Deum ac propterea ad lapides
58 XV | uocibus neque se negauit Deum, quinimmo Deum se esse firmauit.
59 XV | se negauit Deum, quinimmo Deum se esse firmauit. Nam quia
60 XV | legitima congruenter refutauit. Deum enim se sic intellegi uult,
61 XV | dicendo Filium se esse et Deum probauit. Deus est ergo,
62 XVI | paracletus Christum etiam Deum esse hoc ipso probat, a
63 XVI | sciant te unum et uerum Deum et quem misisti Iesum Christum?
64 XVI | Christum? Si noluisset se etiam Deum intellegi, cur addidit:
65 XVI | Christum, nisi quoniam et Deum accipi uoluit? Quoniam si
66 XVI | accipi uoluit? Quoniam si se Deum nollet intellegi, addidisset: '
67 XVI | tradidit, sed Deo iunxit, ut et Deum per hanc coniunctionem,
68 XVI | regulam in Dominum unum uerum Deum et in eum quem misit Iesum
69 XVI | diximus, iunxisset, nisi Deum quoque intellegi uellet.
70 XVI | Separasset enim ab eo, si Deum intellegi se noluisset;
71 XVI | iunxisset, si se non et Deum nosset. Nunc et de homine
72 XVI | esset gloriam habuit apud Deum et claritatem tenuit apud
73 XVI | ceteri. 9. Nam cum apud Deum et personarum et rerum omnium
74 XVII | introducit praecipientem Deum ut lux fiat in primis, caelum
75 XVII | hoc apud Patrem fuisse, Deum praeterea uerbum fuisse,
76 XVII | institutionem Dei uerbum et Deum uidemus, merito secundum
77 XVII | ueteris et noui testamenti et Deum et hominem Christum Iesum
78 XVII | Moyses introducit dicentem Deum: Faciamus hominem ad imaginem
79 XVII | praesumunt hominem, non et Deum, contra testamentum et uetus
80 XVII | Moyses ubique introducit Deum Patrem immensum atque sine
81 XVII | tamen nihilominus introducit Deum descendentem ad turrem quam
82 XVII | proximi sui? Quem uolunt hic Deum descendisse ad turrem illam
83 XVII | illos uisitare quaerentem? Deum Patrem? Ergo iam loco clauditur.
84 XVII | animaduertimus rettulisse Deum haec Deumque dixisse, ubi
85 XVIII | a Deo quod nemo hominum Deum uideat et uiuat. Si uideri
86 XVIII | potest? 2. Nam et Ioannes Deum nemo, inquit, uidit umquam,
87 XVIII | fragilitas condicionis humanae Deum Patrem uidere aliquando
88 XVIII | imaginem ad istam gloriam, ut Deum Patrem uidere posset aliquando.
89 XVIII | educatur, ut aliquando Deum quoque ipsum Patrem, assueta
90 XVIII | percussa intercipi possit, ut Deum Patrem, quem semper optauit,
91 XVIII | Dominum scriptura proponit et Deum (nam nec benedictionem seminis
92 XVIII | Deus positus est. Sed absit Deum Patrem angelum dicere, ne
93 XVIII | credere, nolint illum etiam Deum pronuntiare, quem in ueteri
94 XVIII | adiecit Moyses Abrahae uisum Deum apud quercum Mambrae sedente
95 XVIII | de loco ubi erat. 19. Cum Deum esse qui uocem infantis
96 XVIII | angelum referens esse quem Deum dixerat et Dominum pronuntians
97 XVIII | uoluerimus accipere, aut angelum Deum faciamus aut Deum Patrem
98 XVIII | angelum Deum faciamus aut Deum Patrem omnipotentem inter
99 XIX | in loco similiter legimus Deum angelum positum? Nam cum
100 XIX | tantummodo hunc angelum, sed et Deum positum sine ulla haesitatione
101 XIX | accipi tanta auctoritas, ut Deum quoque se esse fateatur
102 XIX | accipi posse, sed Filium Deum et angelum. 5. Hic autem
103 XIX | et angelum frequenter et Deum dicunt. 6. His omnibus etiam
104 XIX | et angelum frequenter et Deum posuit scriptura diuina,
105 XIX | illum et hominem ponat et Deum, exprimens eadem scriptura
106 XIX | illius 'uisio Dei'. Vidi enim Deum facie ad faciem, et salua
107 XIX | Israel est homo 'uidens Deum', eleganter ostendebat Dominus
108 XIX | Deus. 11. Videbat utique Deum Iacob cum quo colluctabatur,
109 XIX | porrigendam. Vidi enim, inquit, Deum facie ad faciem, et salua
110 XIX | est anima mea. Vidit autem Deum cum quo colluctatus est
111 XIX | non hominem tantum, sed et Deum agnoscere, quandoquidem
112 XIX | quandoquidem hominem illum et Deum etiam figura ipsa colluctationis
113 XIX | scriptura diuina angelum Deum dicere, Deum angelum pronuntiare.
114 XIX | diuina angelum Deum dicere, Deum angelum pronuntiare. 16.
115 XIX | eundem angelum ponit quem Deum dixerat, ut singulariter
116 XIX | deposuit, ex quo eundem Deum atque angelum intellegi
117 XIX | dubitat dicere, ita etiam Deum haesitet pronuntiare, cum
118 XIX | digestum in figura manuum et Deum et angelum intellegat inuocatum
119 XX | nomen datum, dum dicitur: Deum te posui Pharaoni, Christo
120 XXI | effectus exprimitur, in se Deum et hominem sociasse reperitur.
121 XXII | Quamuis enim se ex Deo Patre Deum esse meminisset, numquam
122 XXIII | manifestum est in scripturis et Deum tradi, ut plerique haereticorum
123 XXIII | sint non Filium, sed ipsum Deum Patrem promere uel putare.
124 XXIII | ut diximus, haeretici ita Deum acceperint, ut non Filium,
125 XXIII | superius, iam ipsum Patrem Deum, effrenatius et effusius
126 XXIII | quem Filium legerent, quia Deum animaduerterent, Patrem
127 XXIII | usque adeo Christum esse Deum, ut quidam illum subtracto
128 XXIII | homine tantummodo putarint Deum, quidam autem ipsum crediderint
129 XXIII | ipsum crediderint Patrem Deum, cum ratio et temperamentum
130 XXIII | caelestium Christum ostendant Deum, sed qua Filium Dei, et
131 XXIII | se connectens pignora et Deum homini et hominem Deo copularet,
132 XXIV | Filium Dei proponit, non Deum, sed hominem percipere debeamus.
133 XXIV | uerbum, sicut scriptum est, Deum accipiant atque ideo Christum
134 XXIV | confibulatione sociatum hominem et Deum scripturae hoc ipsum dicentis
135 XXV | docet nos scriptura credere Deum mortuum. Aut si Deus non
136 XXV | proponeret Christum tantummodo Deum et nulla in illo fragilitatis
137 XXV | ostendimus iam frequenter, Deum, sed et hominem scriptura
138 XXVI | machinantur, hoc ipso Patrem Deum uolentes ostendere Christum
139 XXVI | meum et Patrem uestrum, Deum meum et Deum uestrum? 11.
140 XXVI | Patrem uestrum, Deum meum et Deum uestrum? 11. Aut quando
141 XXVI | sciant te unum et uerum Deum et quem misisti Iesum Christum.
142 XXVII | cum homo sis, facis te Deum, distinctionem posuit Dominus
143 XXVII | ratione reddenda, quomodo se Deum aut dixisset aut intellegi
144 XXVIII| per me. Et ideo ad Patrem Deum non tantum uenturus est
145 XXVIII| Beati mundo corde, quia ipsi Deum uidebunt, polliceri deprehenditur
146 XXVIII| quoniam qui mundo fuerit corde Deum uidebit, hoc ipso probat
147 XXIX | aut repudiauit creatorem Deum, nemo contra scripturas
148 XXX | qui Iesum Christum ipsum Deum Patrem dicunt quam etiam
149 XXX | tantum Christum aut certe Deum Patrem putarent esse credendum.
150 XXX | credimus et tenemus unum esse Deum qui fecit caelum pariter
151 XXX | Iesum Christum Dominum et Deum nostrum, quoniam in principio
152 XXX | Hoc erat in principio apud Deum. Et uerbum caro factum est
153 XXXI | principium et caput. Idcirco unum Deum asseruit, quem non sub ullo
154 XXXI | sit et Deus, unum tamen Deum Patrem de oboedientia sua
155 XXXI | qui natus est, unum tamen Deum ostendit, quem hic qui natus
156 XXXI | unum et solum et uerum Deum Patrem suum manente in illo
|