XX. 1. Ac si aliquis haereticus pertinaciter obluctans aduersus ueritatem uoluerit in his omnibus exemplis proprie angelum aut intellegere aut intellegendum esse contenderit, in hoc quoque uiribus ueritatis frangatur necesse est. 2. Nam si omnibus caelestibus, terrenis et infernis Christo subditis etiam ipsi angeli cum omnibus ceteris quaecumque subiecta sunt Christo dicuntur dii, iure et Deus Christus. Et si quiuis angelus subditus Christo deus potest dici, et hoc si dicitur et sine blasphemia profertur, multo magis utique et hoc ipsi Dei Filio Christo competere potest, ut Deus pronuntietur. 3. Si enim qui subiectus Christo angelus deus promitur, multo magis et constantius Christus, cui sunt omnes angeli subiecti, Deus esse dicetur. Nec enim naturae congruit ut quae minoribus concessa sunt maioribus denegentur. Ita si angelus Christo minor est, angelus autem deus dicitur, magis consequenter Christus Deus esse dicitur, qui non uno, sed omnibus angelis et maior et melior inuenitur. 4. Ac si stetit Deus in synagoga deorum, in medio autem Deus deos discernit, in synagoga autem aliquotiens Christus stetit, Christus ergo in synagoga Deus stetit, diiudicans scilicet deos quibus dicit: Vsquequo personas hominum accipitis?, accusans scilicet consequenter homines synagogae non exercentes iusta iudicia. 5. Porro si illi, qui reprehenduntur atque culpantur, propter aliquam tamen causam hoc nomen adipisci sine blasphemia uidentur, ut dii nuncupentur, multo magis utique hic Deus habebitur, qui non tantum Deus deorum stetisse dicitur, sed etiam deos discernens et diiudicans ex eadem lectionis auctoritate aperitur. 6. Ac si illi qui tamquam unus de principibus cadunt dii tamen nuncupantur, multo magis Deus esse dicetur qui non tantum tamquam unus ex principibus non cadit, sed ipsum quoque malitiae et auctorem et principem uincit. 7. Quae autem malum ratio est ut, cum legant hoc etiam Moysi nomen datum, dum dicitur: Deum te posui Pharaoni, Christo negetur, qui non Pharaoni Deus, sed uniuersae creaturae et Dominus et Deus constitutus esse reperitur? 8. Et in illo quidem hoc nomen temperate datum, in hoc profuse, in illo ad mensuram, in hoc supra omnem omnino mensuram. Non enim ad mensuram, inquit, dat Filio Pater; Pater enim, inquit, diligit Filium. In illo ad tempus, in hoc sine tempore; diuini enim nominis potestatem et super omnia et in omne tempus accepit. 9. Quodsi qui unius hominis accepit potestatem, in hac exiguitate huius datae potestatis nomen tamen istud dei incunctanter consequitur, quanto magis qui in ipsum quoque Moysen habet potestatem, nominis istius auctoritatem consecutus esse credetur?