XIV. 1. Et tamen adhuc dubitat haereticus Christum dicere esse Deum, quem Deum tot et rebus animaduertit et uocibus approbatum. 2. Si homo tantummodo Christus, quomodo ueniens in hunc mundum in sua uenit, cum homo nullum fecerit mundum? 3. Si homo tantummodo Christus, quomodo mundus per ipsum factus esse refertur, cum non per hominem mundus, sed post mundum homo institutus referatur? 4. Si homo tantummodo Christus, quomodo non ex semine tantum Dauid Christus, sed uerbum caro factum est et habitauit in nobis? Nam etsi protoplastus non ex semine, sed tamen protoplastus non est ex uerbi et carnis coniunctione concretus. Non est enim uerbum caro factum, et habitauit in nobis. 5. Si homo tantummodo Christus, quomodo qui de caelo uenit, quae uidit et audit testificatur, cum constet hominem de caelo, quia ibi nasci non possit, uenire non posse? 6. Si homo tantummodo Christus, quomodo uisibilia et inuisibilia, throni, uirtutes et dominationes per ipsum et in ipso creata esse referuntur, cum uirtutes caelestes per hominem fieri non potuerint, quae ante hominem ipsum esse debuerint? 7. Si homo tantummodo Christus, quomodo adest ubique inuocatus, cum haec hominis natura non sit, sed Dei, ut adesse omni loco possit? 8. Si homo tantummodo Christus, cur homo in orationibus mediator inuocatur, cum inuocatio hominis ad praestandam salutem inefficax iudicetur? 9. Si homo tantummodo Christus, cur spes in illum ponitur, cum spes in homine maledicta referatur? 10. Si homo tantummodo Christus, cur non licet Christum sine exitio animae negari, cum in hominem commissum delictum referatur posse dimitti? 11. Si homo tantummodo Christus, quomodo Ioannes Baptista testatur et dicit: qui post me uenit, ante me factus est, quia prior me fuit, cum si homo tantummodo Christus, post Ioannem natus ante Ioannem esse non possit, nisi quoniam illum, qua Deus est, ante praecessit? 12. Si homo tantummodo Christus, quomodo quae Pater facit, et Filius facit similiter, cum homo caelestibus operibus Dei similia opera facere non possit? 13. Si homo tantummodo Christus, quomodo sicut Pater in se uitam habet, ita dedit Filio uitam habere in semetipso, cum exemplo Patris Dei homo in se uitam habere non possit, cum non in aeternitate sit gloriosus, sed in materia mortalitatis effectus? 14. Si homo tantummodo Christus, quomodo refert: Ego sum panis uitae aeternae qui de caelo descendi, cum neque panis uitae homo esse possit ipse mortalis nec de caelo descenderit nulla in caelo constituta materia fragilitatis? 15. Si homo tantummodo Christus, quomodo dicit quia Patrem Deum nemo uidit umquam, nisi qui est a Deo, hic uidit Deum? Quoniam si homo tantummodo Christus, Deum uidere non potuit, quia Deum nemo hominum uidit. Si autem dum ex Deo est, Deum uidit, plus se quam hominem, dum Deum uidit, intellegi uoluit. 16. Si homo tantummodo Christus, cur dicit: Quid si uideritis Filium hominis ascendentem illuc ubi ante erat? Ascendit autem in caelum. Ibi ergo fuit, dum illuc redit ubi prius fuit. 17. Quodsi de caelo missus a Patre est, non utique homo tantum est; homo enim, ut diximus, de caelo uenire non potuit. Non igitur ibi ante homo fuit, sed illuc ascendit ubi non fuit. Descendit autem Dei uerbum, quod ibi fuit, uerbum, inquam, Dei et Deus per quem facta sunt omnia et sine quo factum est nihil. Non igitur homo inde sic de caelis uenit, sed Dei sermo, id est Deus, inde descendit.