XXIII. 1. Hoc in loco licebit mihi argumenta etiam ex aliorum haereticorum parte conquirere. Firmum est genus probationis, quod etiam ab aduersario sumitur, ut ueritas etiam ab ipsis inimicis ueritatis probetur. 2. Nam usque adeo hunc manifestum est in scripturis et Deum tradi, ut plerique haereticorum diuinitatis ipsius magnitudine et ueritate commoti, ultra modum extendentes honores eius, ausi sint non Filium, sed ipsum Deum Patrem promere uel putare. 3. Quod etsi contra scripturarum ueritatem est, tamen diuinitatis Christi argumentum grande atque praecipuum est, qui usque adeo Deus, sed qua Filius Dei natus ex Deo, ut plerique illum, ut diximus, haeretici ita Deum acceperint, ut non Filium, sed Patrem pronuntiandum putarent. 4. Aestiment ergo an hic sit Deus, cuius auctoritas tantum mouit quosdam, ut putarent illum, ut diximus superius, iam ipsum Patrem Deum, effrenatius et effusius in Christo diuinitatem confitentes, ad hoc illos manifesta Christi diuinitate cogente ut, quem Filium legerent, quia Deum animaduerterent, Patrem putarent. 5. Alii quoque haeretici usque adeo Christi manifestam amplexati sunt diuinitatem, ut dixerint illum fuisse sine carne et totum illi susceptum detraxerint hominem, ne decoquerent in illo diuini nominis potestatem, si humanam illi sociassent, ut arbitrabantur, natiuitatem. 6. Quod tamen nos non probamus, sed argumentum afferimus usque adeo Christum esse Deum, ut quidam illum subtracto homine tantummodo putarint Deum, quidam autem ipsum crediderint Patrem Deum, cum ratio et temperamentum scripturarum caelestium Christum ostendant Deum, sed qua Filium Dei, et assumpto a Deo etiam filio hominis credendum et hominem. 7. Quoniam si ad hominem ueniebat, ut mediator Dei et hominum esse deberet, oportuit illum cum eo esse et uerbum carnem fieri, ut in semetipso concordiam confibularet terrenorum pariter atque caelestium, dum utriusque partis in se connectens pignora et Deum homini et hominem Deo copularet, ut merito Filius Dei per assumptionem carnis filius hominis et filius hominis per receptionem Dei uerbi Filius Dei effici possit. 8. Hoc altissimum atque reconditum sacramentum, ad salutem generis humani ante saecula destinatum, in Domino Iesu Christo Deo et homine inuenitur impleri, quo condicio generis humani ad fructum aeternae salutis posset adduci.