XXIV. 1. Sed erroris istius haereticorum inde, ut opinor, nata materia est, quia inter Filium Dei et filium hominis nihil arbitrantur interesse, ne facta distinctione et homo et Deus Iesus Christus facile comprobetur. 2. Eundem enim atque ipsum, id est hominem filium hominis etiam Filium Dei uolunt uideri, ut homo et caro et fragilis illa substantia eadem atque ipsa Filius Dei esse dicatur, ex quo, dum distinctio filii hominis et Filii Dei nulla secernitur, sed ipse filius hominis Dei Filius uindicatur, homo tantummodo Christus idem atque Filius Dei asseratur. 3. Per quod nituntur excludere Verbum caro factum est et habitauit in nobis, et Vocabitis nomen eius Emmanuel, quod est interpretatum nobiscum Deus. 4. Proponunt enim atque illa praetendunt, quae in euangelio Lucae relata sunt, ex quibus asserere conantur non quod est, sed tantum illud quod uolunt esse: Spiritus sanctus ueniet in te, et uirtus altissimi obumbrabit tibi; propterea et quod ex te nascetur sanctum uocabitur Filius Dei. 5. Si ergo, inquiunt, angelus Dei dicit ad Mariam: quod ex te nascetur sanctum, ex Maria est substantia carnis et corporis. Hanc autem substantiam, id est sanctum hoc quod ex illa genitum est, Filium Dei esse proposuit. Homo, inquiunt, ipse et illa caro corporis, illud quod sanctum est dictum, ipsum est Filius Dei, ut et cum dicit scriptura sanctum, Christum filium hominis hominem intellegamus, et cum Filium Dei proponit, non Deum, sed hominem percipere debeamus. 6. Sed enim scriptura diuina haereticorum et fraudes et furta facile conuincit et detegit. Si enim sic esset tantummodo: Spiritus ueniet in te, et uirtus altissimi obumbrabit tibi; propterea quod nascetur ex te sanctum uocabitur Filius Dei, fortasse alio esset nobis genere aduersus illos reluctandum et alia nobis essent argumenta quaerenda et arma sumenda, quibus illorum et insidias et praestigias uinceremus. Cum autem ipsa scriptura caelesti abundans plenitudine sese haereticorum istorum calumniis exuat, facile ipso quod scriptum est nitimur et errores istos sine ulla dubitatione superamus. 7. Non enim dixit, ut iam expressimus: Propterea quod ex te nascetur sanctum, sed adiecit coniunctionem, ait enim: Propterea et quod ex te nascetur sanctum, ut illud ostenderet, non principaliter hoc sanctum quod ex illa nascitur, id est istam carnis corporisque substantiam, Filium Dei esse, sed consequenter et in secundo loco, principaliter autem Filium Dei esse uerbum Dei incarnatum per illum spiritum de quo angelus refert: Spiritus ueniet in te, et uirtus altissimi obumbrabit tibi. 8. Hic est enim legitimus Dei Filius qui ex ipso Deo est, qui, dum sanctum istud assumit et sibi filium hominis annectit et illum ad se rapit atque transducit, connexione sua et permixtione sociata praestat et Filium illum Dei facit, quod ille naturaliter non fuit, ut principalitas nominis istius 'Filius Dei' in spiritu sit Domini, qui descendit et uenit, ut sequela nominis istius in Filio Dei et hominis sit et merito consequenter hic Filius Dei factus sit, dum non principaliter Filius Dei est. 9. Atque ideo dispositionem istam angelus uidens et ordinem istum sacramenti expediens, non sic cuncta confundens ut nullum uestigium distinctionis collocarit, distinctionem posuit dicendo: Propterea et quod nascetur ex te sanctum uocabitur Filius Dei, ne si distributionem istam cum libramentis suis non dispensasset, sed in confuso permixtam reliquisset, uere occasionem haereticis contulisset, ut hominis filium, qua homo est, eundem et Dei et hominis filium pronuntiare deberent. 10. Nunc autem particulatim exponens tam magni sacramenti ordinem atque rationem euidenter expressit, ut diceret: Et quod ex te nascetur sanctum uocabitur Filius Dei, probans quoniam Filius Dei descendit, qui dum filium hominis in se suscepit, consequenter illum Filium Dei fecit, quoniam illum Filius sibi Dei sociauit et iunxit, ut dum filius hominis adhaeret in natiuitatem Filio Dei, ipsa permixtione feneratum et mutuatum teneret, quod ex natura propria possidere non posset. 11. Ac sic facta est angeli uoce, quod nolunt haeretici, inter Filium Dei hominisque cum sua tamen sociatione distinctio, urgendo illos uti Christum, hominis filium hominem, intellegant quoque Dei Filium et hominem Dei Filium, id est Dei uerbum, sicut scriptum est, Deum accipiant atque ideo Christum Iesum Dominum ex utroque connexum, ut ita dixerim, ex utroque contextum atque concretum et in eadem utriusque substantiae concordia mutui ad inuicem foederis confibulatione sociatum hominem et Deum scripturae hoc ipsum dicentis ueritate cognoscant.