Liber,  Caput

 1   1,  2 |      turba etiam peregrinorum in civitatem veniret, creatus est et
 2   1,  6 |          fuerit affectus, ut vel civitatem amittat vel servus poenae
 3   1,  16|        observare, in quam primum civitatem veniat vel applicet: magni
 4   1,  16|        Si in aliam quam celebrem civitatem vel provinciae caput advenerit,
 5   1,  16|       pati debet commendari sibi civitatem laudesque suas non gravate
 6   2,  8 |          decesserit aut amiserit civitatem, utiliter agi potest. ~Dig.
 7   2,  8 |       condemnatus decesserit aut civitatem romanam amiserit, recte
 8   4,  5 |        lata: utique usque eo, ut civitatem amittant. ~Dig. 4.5.5.2 ~
 9   4,  5 |         quae habemus, libertatem civitatem familiam. igitur cum omnia
10   4,  5 | amittimus, hoc est libertatem et civitatem et familiam, maximam esse
11   4,  5 | deminutionem: cum vero amittimus civitatem, libertatem retinemus, mediam
12  10,  2 |        heres aut reversus sit in civitatem. idemque observandum, si
13  22,  5 |        probabitur saepe in aliam civitatem testimonii gratia plerosque
14  24,  3 | procreandam replendamque liberis civitatem maxime sit necessarium. ~
15  28,  3 |        aliquid contigit, puta si civitatem amittat per subitam servitutem,
16  28,  5 |  testatore factus peregrinus mox civitatem romanam pervenit: media
17  32,  1 |  comprobet, nondum amisisse quis civitatem videtur. proinde si ante
18  32,  1 |       datum est) statim amittere civitatem et ideo nec testamenti faciendi
19  35,  1 |   condicio postea exstitit, quam civitatem romanam recipiat. ~Dig.
20  38,  2 |   confertur, cum ex servitute ad civitatem romanam perducuntur. ~Dig.
21  38,  10|        est ita, ut libertatem et civitatem amitteret, et cognationes
22  38,  16|        quem quis ex servitute ad civitatem romanam perduxit sive sponte
23  38,  17|  deminutio interveniat, quae vel civitatem adimit, ut puta si deportetur. ~
24  41,  1 |  condicione concessus sit, ut in civitatem veniret, habere alluvionem
25  48,  1 |         demum pertinere, qui vel civitatem vel libertatem amiserunt. ~
26  48,  19|          non prius amittere quem civitatem, quam princeps deportatum
27  48,  19|    sententiam praefecti amisisse civitatem videtur. ~Dig. 48.19.2.2 ~
28  48,  19|         servitutem iniungant aut civitatem auferant aut exilium aut
29  48,  19|       tempus damnantur, retinent civitatem. ~Dig. 48.19.8.9 ~Ulpianus
30  48,  19|   supplicio damnantur, statim et civitatem et libertatem perdunt. itaque
31  48,  20|    deportatus est, quoniam, quia civitatem amittit, heredem habere
32  48,  22|        Alfenus 1 epit. ~Eum, qui civitatem amitteret, nihil aliud iuris
33  48,  22|    deportatio, quae poena adimit civitatem romanam. ~Dig. 48.22.6.1 ~
34  48,  22|        quis fuerit relegatus, et civitatem romanam retinet et testamenti
35  48,  22|     potest, ut forte non excedat civitatem aliquam vel regionem aliquam
36  48,  22| deportationem: nam deportatio et civitatem et bona adimit, relegatio
37  48,  22|                       deportatus civitatem amittit, libertatem retinet
38  49,  15|       est: et consequens est, ut civitatem non adipiscatur. ~Dig. 49.
39  49,  15|   nostros excessit. sed et si in civitatem sociam amicamve aut ad regem
40  50,  1 |   muneris participes, recepti in civitatem, ut munera nobiscum facerent:
41  50,  1 |         Ulpianus 2 opin. ~Filius civitatem, ex qua pater eius naturalem
42  50,  11|  piscatores deferre utensilia in civitatem iusserit, ut ipsi ea distrahant,
43  50,  12|          De pollicitationibus in civitatem factis iudicum cognitionem
44  50,  15|     quoque severus in sebastenam civitatem coloniam deduxit. ~Dig.
45  50,  15|        agri enim tributum in eam civitatem debet levare, in cuius territorio
46  50,  15|       Imperator noster antoninus civitatem emisenorum coloniam et iuris