Liber,  Caput

 1   1,  16|       urbem egressi fuerint habent iurisdictionem, sed non contentiosam, sed
 2   1,  16| manumittere potest, quia non habet iurisdictionem talem. ~Dig. 1.16.3 ~Ulpianus
 3   1,  16|       ingressus provinciam mandare iurisdictionem legato suo debet nec hoc
 4   1,  16|            absurdum, antequam ipse iurisdictionem nanciscatur ( nec enim prius
 5   1,  16|          est videri legatum habere iurisdictionem, non exinde ex quo mandata
 6   1,  16|         quaest. ~Aliquando mandare iurisdictionem proconsul potest, etsi nondum
 7   1,  16|      procons. ~Sicut autem mandare iurisdictionem vel non mandare est in arbitrio
 8   1,  16|  proconsulis, ita adimere mandatam iurisdictionem licet quidem proconsuli,
 9   1,  16|              Cum plenissimam autem iurisdictionem proconsul habeat, omnium
10   1,  21|           quae sunt aliae similes, iurisdictionem suam mandant. huius rei
11   1,  21|            1 quaest. ~Qui mandatam iurisdictionem suscepit, proprium nihil
12   1,  21|       verius est enim more maiorum iurisdictionem quidem transferri, sed merum
13   1,  21|      permittat: quod si mandaverit iurisdictionem, nequaquam poterit mandata
14   1,  21|        praetor sit is, qui alienam iurisdictionem exsequitur, non tamen pro
15   1,  21|   proconsuli africae. cum propriam iurisdictionem legatis tuis dederis, consequens
16   1,  21|           ad plaut. ~Mandatam sibi iurisdictionem mandare alteri non posse
17   2,  1 |        comparatum est, ut is demum iurisdictionem mandare possit, qui eam
18   2,  1 |             sed confirmat mandatam iurisdictionem. ideoque si is, qui mandavit
19   2,  1 |        ideoque si is, qui mandavit iurisdictionem, decesserit, antequam res
20   2,  1 |         singularum quantitas intra iurisdictionem iudicantis sit, coacervatio
21   2,  1 |       partes spectandae sunt circa iurisdictionem eius qui cognoscit, quod
22   2,  1 |          omn. trib. ~Solet praetor iurisdictionem mandare: et aut omnem mandat
23   2,  1 |            Praetor sicut universam iurisdictionem mandare alii potest, ita
24   2,  1 |          Quotiens de quantitate ad iurisdictionem pertinente quaeritur, semper
25   2,  1 |     paretur. idem est, et si supra iurisdictionem suam velit ius dicere. ~
26   2,  2 |            dixerit ius, inter quos iurisdictionem non habuit, quoniam pro
27   2,  3 |      potestatis suae concessum est iurisdictionem suam defendere poenali iudicio. ~
28   2,  4 |         tamen labeo ait moderandam iurisdictionem: veluti si paeniteat libertum
29   2,  11|           nec mandare ex hac causa iurisdictionem vel praeses provinciae vel
30   4,  6 |          praetoris non obtemperat, iurisdictionem ei denegaverit, non esse
31   5,  1 |        tribunali praeest vel aliam iurisdictionem habet, est iurisdictio. ~
32   5,  1 |             ceterum si putent eius iurisdictionem esse, non erit eius iurisdictio:
33   5,  1 |        alio, aeque error non dedit iurisdictionem. aut si, cum restitisset
34   5,  1 |           consentire et putet suam iurisdictionem, an legi satisfactum sit,
35   5,  1 |            posse defendi eius esse iurisdictionem. ~Dig. 5.1.2.2 ~Ulpianus
36  26,  10|          ergo et si praetor mandet iurisdictionem, simili modo dicendum est
37  30,  1 |     tempore non fecerit, tamen per iurisdictionem praesidis provinciae id
38  39,  2 |      videtur, si ex hac causa sibi iurisdictionem reservaret, magistratibus
39  40,  5 |            facit ad interpellandam iurisdictionem eius, qui de fideicommissa
40  42,  1 |       etiam ad eos pertineret, qui iurisdictionem non habent, sed habent de
41  42,  1 |         obsequuntur, id est qui ad iurisdictionem eius, cui negant obsequi,
42  42,  1 |          minor gerit, dicendum est iurisdictionem eius non improbari. et si
43  49,  3 |           Ab eo, cui quis mandavit iurisdictionem, non ipse provocabitur:
44  49,  3 |    provocaretur ab eo qui mandavit iurisdictionem. ~Dig. 49.3.2 ~Venonius
45  50,  16|         possumus et cognitionem et iurisdictionem. ~Dig. 50.16.99.1 ~Ulpianus