Liber,  Caput

 1   6,  1 |            finge et dominum eadem facturum fuisse: reddat impensam,
 2   7,  1 |           necessarias refectiones facturum, sed etiam voluptatis causa
 3   7,  1 |         autem dicit meritoria non facturum ita accipe quae volgo deversoria
 4   7,  1 |        nec ex boni viri arbitratu facturum, si id locare coeperit,
 5   7,  9 | deteriorem se causam usus fructus facturum ceteraque facturum, quae
 6   7,  9 |        fructus facturum ceteraque facturum, quae in re sua faceret. ~
 7  16,  1 |        non sine ratione praetorem facturum, si non tantum in persona
 8  16,  4 |        non sine ratione praetorem facturum, si non tantum in persona
 9  27,  1 |             Ceterum putarem recte facturum praetorem, si etiam unam
10  28,  1 |          bona, qui se imperatorem facturum heredem esse iactaverat,
11  28,  6 |            iustius enim praetorem facturum existimo, si fratri separationem
12  28,  7 |          nisi iurasset se aliquid facturum, restituturum quod accepit:
13  28,  7 |    iubetur daturum se aliquid vel facturum: quod non improbum est,
14  29,  3 |         describendique potestatem facturum se praetor pollicetur: quod
15  30,  1 |   municipio ex centum aureis opus facturum, tum ei centum aureos heres
16  32,  1 |       quaestio esset, satis illum facturum etsi alii reliquisset. quod
17  33,  2 |   prohibuerit, demolierit, impune facturum. ~Dig. 33.2.13 ~Paulus 13
18  33,  6 |      accipiat, periculose heredem facturum, si id vinum effundet: sed
19  35,  1 |          aut iuraverit se aliquid facturum" unam condicionem exprimit
20  35,  1 |         daturum" aut " monumentum facturum", quamvis verbis edicti
21  35,  1 |        compellitur facere id quod facturum se iurare iussus est solo
22  36     |          esse dicat, puto rectius facturum praetorem, si coegerit eum
23  39,  1 |   nuntiaturum nec aedificanti vim facturum. eaque ratione hactenus
24  41,  2 |           quem sibi controversiam facturum suspicabatur et, ne faceret,
25  42,  1 |    condemnentur, causa cognita se facturum praetor edicit. causae cognitio
26  43,  24|        quis se denuntiaverit opus facturum, non semper non videtur
27  43,  24|         viro notum facere opus se facturum: vel denique sciente eo
28  43,  24|          non denuntiasset opus se facturum eique denuntiatum esset
29  43,  24|         qui denuntiaverit se opus facturum, confestim opus fecerit,
30  43,  57|        quis se denuntiaverit opus facturum, non semper non videtur
31  43,  57|         viro notum facere opus se facturum: vel denique sciente eo
32  43,  57|          non denuntiasset opus se facturum eique denuntiatum esset
33  43,  57|         qui denuntiaverit se opus facturum, confestim opus fecerit,
34  45,  1 |     homicidium vel sacrilegium se facturum promittat. sed et officio
35  45,  1 |         hoc significatur nihil te facturum, quo minus facere possis,
36  45,  1 |   familias conficere possit, quod facturum se promiserit, ut qui ephesi
37  46,  1 |           principalem daturum vel facturum aliquid frustra promittunt,
38  46,  3 |        existimandi id invita seia facturum esse, nec melius nec aequius
39  50,  10|          modo ex voluntate populi facturum se pollicitus sit, nominis
40  50,  12|       fuerit rei publicae opus se facturum vel pecuniam daturum, in
41  50,  12|           quis promiserit se quid facturum: etsi non inchoaverit, omnimodo
42  50,  12|       alienive honoris causa opus facturum se in aliqua civitate promiserit,
43  50,  12|           si quis ob honorem opus facturum se civitate aliqua promiserit
44  50,  16|      domino suscepit, licet id se facturum iactaverit, sed qui ipso