Liber,  Caput

 1   1,  6 |              sit receptum nec possit desinere quis habere in potestate,
 2   2,  11|     praestitisses: pretium te debere desinere, quia bonae fidei, ad quam
 3   4,  7 |              autem aliquis dolo malo desinere possidere nec tamen iudicii
 4   7,  6 |             desinant deberi? et puto desinere: nam et si mortuus fuerit
 5   7,  9 |             3.1 ~Ulpianus 79 ad ed. ~Desinere pertinere usum fructum accipiemus
 6  15,  1 |             servus comparaverit, non desinere domini esse debitorem, quasi
 7  15,  3 |        debitor esse domino coeperit, desinere versum: idemque et si solverit
 8  16,  2 |             adhibuimus, dicendum est desinere nos invicem esse obligatos
 9  16,  5 |             adhibuimus, dicendum est desinere nos invicem esse obligatos
10  18,  1 |             forte speratur meum esse desinere. ~Dig. 18.1.62pr. ~Modestinus
11  18,  2 |         allata sit, rem pignori esse desinere, si emptor eum fundum pignori
12  18,  8 |             forte speratur meum esse desinere. ~Dig. 18.1.62pr. ~Modestinus
13  18,  9 |         allata sit, rem pignori esse desinere, si emptor eum fundum pignori
14  23,  3 |           partes, quanti fundus est, desinere eum dotalem esse scaevola
15  25,  1 |           res [ ] faciet [ efficiet] desinere esse fundum dotalem vel
16  26,  4 |            minutus sit, dicendum est desinere eum esse tutorem et locum
17  28,  6 |             substituisset, diceremus desinere valere testamentum, cum
18  33,  2 |            pro ea parte usum fructum desinere habere mulierem ait labeo:
19  33,  8 |           heredi vendiderit, perinde desinere eum in peculio esse, atque
20  38,  16|           aut habet suos heredes aut desinere habere potest propter capitis
21  41,  1 |             desierimus eam persequi, desinere nostram esse et rursus fieri
22  41,  1 |              non statim nostrum esse desinere: denique quadruplo teneri
23  41,  2 |             non inveniatur, protinus desinere a nobis possideri, licet
24  41,  2 |            nerva filius responderunt desinere me possidere eum locum,
25  41,  2 |            est, perinde intellegimur desinere possidere atque eam, quae
26  41,  2 |             quia furiosus non potest desinere animo possidere. ~Dig. 41.
27  41,  2 |       certiorem te fecerim, non ideo desinere me clam possidere. ~Dig.
28  41,  3 |           commodavit, quos palam est desinere usucapere, si commodata
29  41,  7 |             ad ed. ~Sed proculus non desinere eam rem domini esse, nisi
30  41,  7 |            possessa fuerit: iulianus desinere quidem omittentis esse,
31  41,  10|              dicitur existimasse non desinere. ~Dig. 41.10.2 ~Paulus 54
32  43,  24|            ne opus fiat: an videatur desinere vi facere? et magis est,
33  43,  24| repromittebat, consequens est dicere desinere eum vi facere.~Dig. 43.24.
34  43,  26|              eodem precario rogavit, desinere vi possidere et incipere
35  43,  26|        precario rogaveris, videri te desinere ex prima causa possidere
36  43,  57|            ne opus fiat: an videatur desinere vi facere? et magis est,
37  43,  57| repromittebat, consequens est dicere desinere eum vi facere.~Dig. 43.24.
38  43,  59|              eodem precario rogavit, desinere vi possidere et incipere
39  43,  59|        precario rogaveris, videri te desinere ex prima causa possidere
40  47,  2 |    existimantium statim nostram esse desinere rem, quam derelinquimus. ~
41  50,  16|            13.2 ~Ulpianus 7 ad ed. ~"desinere" autem "abesse" res tunc