Liber,  Caput

 1   1,  21|    praeses permittat: quod si mandaverit iurisdictionem, nequaquam
 2   2,  11|    procurator meus absente me mandaverit, an mihi edenda sit, quasi
 3  11,  7 |    funeris sui curam testator mandaverit et ille accepta pecunia
 4  15,  1 | digestorum scribit, si servus mandaverit, ut creditori meo solveretur,
 5  15,  4 | Ulpianus 29 ad ed. ~Sed et si mandaverit pater dominusve, videtur
 6  17,  1 |   Ulpianus 31 ad ed. ~Si quis mandaverit alicui gerenda negotia eius,
 7  17,  1 |       cum bona fide serviret, mandaverit titio ut redimeretur et
 8  17,  1 |      31 ad ed. ~Si quis titio mandaverit, ut ab actoribus suis mutuam
 9  17,  1 |    sed et si ulterius directo mandaverit tibi, ut meretrici pecuniam
10  17,  1 |   Ulpianus 31 ad ed. ~Si quis mandaverit filio familias credendam
11  17,  1 |       31 ad ed. ~Si quis mihi mandaverit in meo aliquid facere et
12  17,  1 |     ed. ~Si quis debitori suo mandaverit, ut titio solveret, et debitor
13  17,  1 |       existimo. si quis autem mandaverit alicui, ne legatum a se
14  17,  1 |       non competit, at ei qui mandaverit adversus eum competit. ~
15  17,  1 |       fide serviens redimi se mandaverit idque nummis emptoris factum
16  18,  1 |      quis amico peregre eunti mandaverit, ut fugitivum suum quaerat
17  18,  8 |      quis amico peregre eunti mandaverit, ut fugitivum suum quaerat
18  26,  7 |     ed. ~Quod si quis tutelam mandaverit gerendam gestaque fuerit
19  29,  2 |       manual. ~Si quis alicui mandaverit, ut, si aestimaverit, peteret
20  34,  2 |       scriptum est: si mulier mandaverit tibi, ut sibi uniones usus
21  34,  3 | obligatione. nam et si titius mandaverit maevio, ut pecuniam promitteret,
22  36     |    adire, si incertum sit, an mandaverit, quamvis ei caveatur, propter
23  39,  4 |      vel per alios quibus hoc mandaverit. ~Dig. 39.4.11.5 ~Paulus
24  41,  2 |        Fundi venditor etiamsi mandaverit alicui, ut emptorem in vacuam
25  41,  4 |     respondit, si servus meus mandaverit titio, ut fundum emeret,
26  44,  3 | mandatum erat, alii vendendum mandaverit, non aliter huius, qui postea
27  46,  3 |       ad sab. ~Sed et si quis mandaverit, ut titio solvam, deinde
28  47,  2 |        qui certum hominem emi mandaverit, furem esse, nihilo minus
29  47,  2 |     qui talem servum emi sibi mandaverit, et similiter eius qui deponat,
30  48,  15| dicendum est et si quis titio mandaverit servum fugitivum adprehendendum,
31  49,  1 |      eius, non tantum si ille mandaverit, verum quisquis alius provocare