Liber,  Caput

 1   7,  1 |            non caveri, nec quicquam amittere finito usu fructu. hac ratione
 2   7,  1 |            potest proprietarius nec amittere servitutem: adquirere plane
 3   7,  2 |         capite minutus fuero, totum amittere: sed si extiterit condicio,
 4   7,  4 |           si vero ignoret, puto eum amittere fructum: non enim ex eo
 5  27,  4 |        pupilli impenderit, quae eum amittere non oportet. ~Dig. 27.4.
 6  28,  1 |           publicantur: unde apparet amittere eos testamenti factionem. ~
 7  29,  2 |         quam partem hereditatis aut amittere velim aut vindicare. ~Dig.
 8  31,  1 |         utendo possunt usum fructum amittere. ~Dig. 31.67pr. ~Papinianus
 9  32,  1 |        deportandi datum est) statim amittere civitatem et ideo nec testamenti
10  34,  9 |        secutus postea falsum dixit, amittere debebit quod consecutus
11  34,  9 |              Paulus 1 d. i. fisci. ~Amittere id quod testamento meruit
12  40,  10|           etiam beneficium anulorum amittere placuit. ~Dig. 40.10.2 ~
13  41,  2 |            eius saltus possessionem amittere, quia furiosus non potest
14  41,  2 |            sine tutoris auctoritate amittere posse constat, non ut animo,
15  41,  2 |         quod est enim facti, potest amittere. alia causa est, si forte
16  41,  2 |            animo possessionem velit amittere: hoc enim non potest. ~Dig.
17  41,  2 |        possessionem invitum dominum amittere labeo ait. ~Dig. 41.2.30.
18  43,  11|         publicam populus non utendo amittere non potest.~Dig. 43.11.3pr. ~
19  43,  44|         publicam populus non utendo amittere non potest.~Dig. 43.11.3pr. ~
20  46,  2 |        commune ius stipulantis est, amittere debitorem potest. secundum
21  46,  3 |     tenebatur, auxilium exceptionis amittere: etenim inconditum est subvenire
22  47,  2 |         meum manet, quia eius nolui amittere vel transferre dominium.
23  48,  19| interdictionis successit, non prius amittere quem civitatem, quam princeps
24  50,  16|             redit in potestatem, ne amittere eius possessionem possimus. ~
25  50,  17|            2 def. ~Non videntur rem amittere, quibus propria non fuit. ~