Liber,  Caput

 1   1,  6 |        suum occiderit, non minus puniri iubetur, quam qui alienum
 2   2,  2 |         dolus debet ius dicentis puniri: nam si adsessoris imprudentia
 3   3,  2 |       turpis, ut etiam consilium puniri debeat. ~Dig. 3.2.4pr. ~
 4  37,  10|       est. si autem nemo sit qui puniri possit, quia omnes participes
 5  37,  14|       adegerit, dicendum est non puniri patronum hac lege. ~Dig.
 6  38,  2 |     filius calumniae eum capitis puniri desideravit, non debet repelli
 7  38,  12|       milit. ~Militi, qui capite puniri meruit, testamentum facere
 8  47,  7 |           etiam tamquam latrones puniri. ~Dig. 47.7.3pr. ~Ulpianus
 9  47,  14| deprehendentur, ideo graviter et puniri eorum admissum solet. ~Dig.
10  47,  15|          hic extra ordinem solet puniri. ~Dig. 47.15.2 ~Ulpianus
11  48,  4 |         hosti tradiderit, capite puniri. lex autem iulia maiestatis
12  48,  5 |    filiaeve fuit: an ut libertus puniri debeat? et si deprehensus
13  48,  8 |          sed solent hodie capite puniri, nisi honestiore loco positi
14  48,  9 |        aviam ( quos more maiorum puniri supra diximus), capitis
15  48,  9 |        sufficere furore ipso eum puniri, diligentiusque custodiendum
16  48,  10|         corrumpit. sed remissius puniri solent, ut ad tempus relegentur
17  48,  16|       sententia senatus consulti puniri papinianus respondit. summissus
18  48,  16|   oportere dubitari calumnia non puniri eos, qui praescriptione
19  48,  19|        decurionum essent, capite puniri prohibuit, nisi si qui parentem
20  48,  21|          non perpetravit, debeat puniri, quasi de se sententiam
21  49,  1 |    persona, quos damnatos statim puniri publice interest: ut sunt
22  49,  4 |            Si pro eo, qui capite puniri iussus est, necessaria persona
23  49,  14|   adiecit et illum dignum fuisse puniri pro tam turpi tamque invidioso
24  49,  16|          urbe inveniatur, capite puniri solet: alibi adprehensus