Liber,  Caput

 1   1,  12|     sibi libertum queratur vel convicium se ab eo passum liberosque
 2   3,  3 |       nisi forte purgare magis convicium quam procurationem exsequi
 3  37,  14|       si contumeliam fecit aut convicium eis dixit, etiam in exilium
 4  47,  10| quotiens non manus inferuntur, convicium fit. ~Dig. 47.10.1.2 ~Ulpianus
 5  47,  10|  dicere hos, sive pulsent sive convicium dicant, iniuriam fecisse
 6  47,  10|  conquerentem, quod dominus ei convicium dixerit vel quod leviter
 7  47,  10|        efficiatur, et simul et convicium patiar et verberer: an possim
 8  47,  10|       qui adversus bonos mores convicium cui fecisse cuiusve opera
 9  47,  10|       quo adversus bonos mores convicium fieret: in eum iudicium
10  47,  10|      15.3 ~Ulpianus 77 ad ed. ~Convicium iniuriam esse labeo ait. ~
11  47,  10|      15.4 ~Ulpianus 77 ad ed. ~Convicium autem dicitur vel a concitatione
12  47,  10|   complures voces conferuntur, convicium appellatur quasi convocium. ~
13  47,  10|      15.7 ~Ulpianus 77 ad ed. ~Convicium non tantum praesenti, verum
14  47,  10|       tuam venerit te absente, convicium factum esse dicitur. idem
15  47,  10|    Ulpianus 77 ad ed. ~Fecisse convicium non tantum is videtur, qui
16  47,  10|       nam si incertae personae convicium fiat, nulla executio est. ~
17  47,  10|      ad ed. ~Si curaverit quis convicium alicui fieri, non tamen
18  47,  10|    apparet non omne maledictum convicium esse: sed id solum, quod
19  47,  10|      quod in coetu dictum est, convicium est: quod autem non in coetu
20  47,  10|     nec vociferatione dicitur, convicium non proprie dicitur, sed
21  47,  10|   adtemptare: hoc enim non est convicium, sed adversus bonos mores
22  47,  10|   simul aliquem ceciderint aut convicium alicui fecerint, singulorum
23  47,  10|       Iudici ab appellatoribus convicium fieri non oportet: alioquin