Liber,  Caput

 1   5,  3 |      videtur: puto tamen et ad eum mentem senatus consulti pertinere:
 2  14,  2 |        aliquas proiciunt, non hanc mentem habent, ut eas pro derelicto
 3  26,  7 |       viginti annos vel amplius in mentem venit tutelam reposcere,
 4  28,  5 |            assem habiturum et hanc mentem esse testantis: quod et
 5  28,  5 |             in quo puto testatoris mentem respiciendam. sed humanius
 6  28,  5 |             apparet quidem non eam mentem testatoris fuisse, ut quemquam
 7  33,  6 |             sed quia credibile est mentem testantis eam esse, ut voluerit
 8  33,  7 |    scripsit: "postea mihi venit in mentem: seiae fundos quos reliqui,
 9  35,  1 |            liberis sit, sed si eam mentem et id propositum habeat,
10  35,  1 |       potuisset: ego puto secundum mentem testatoris naturale magis
11  40,  1 |           fecisset, non videri eam mentem eius fuisse, ut eum, qui
12  40,  4 |            totius scripturae neque mentem testatricis eam esse, ut
13  40,  5 |      subiectus est, accommodabimus mentem senatus consulti, quae etiam
14  41,  1 |            adquirendi: quod si eam mentem habuit, sibi adquirit. ~
15  41,  2 |         libertate moretur, non eam mentem habet, ut statim velit servi
16  41,  4 |            quod si peculiari, tunc mentem servi quaerendam. et si
17  42,  8 |       filii eius ignoraverunt hanc mentem patris sui fuisse, hac actione
18  45,  1 |           dare spondes?", magis ad mentem stipulantis quam ad mentem
19  45,  1 |         mentem stipulantis quam ad mentem promittentis id referri
20  47,  10|        labeonem quaeritur, si quis mentem alicuius medicamento aliove
21  49,  15| vetustissimum et iniquum et contra mentem constitutionis est: ideoque
22  50,  16|            figuram sequi, proculus mentem testantis. respondit: non