Liber,  Caput

 1   1,  11|  auctoritas initiata in tantum meruit augeri, ut appellari a praefectis
 2   3,  2 |    causa, propter quam id pati meruit, si ea fuit, quae infamiam
 3   9,  4 |       enim facti nomine poenam meruit. quod si is qui ignoravit
 4  26,  7 |     personae succurritur, quae meruit praecipuum favorem. ~Dig.
 5  29,  1 |   licet sub condicione legatum meruit, etiam libertatem posse
 6  31,  1 |         sub qua fideicommissum meruit. ~Dig. 31.84 ~Paulus 21
 7  34,  9 | detulerat, quamvis et praemium meruit. ~Dig. 34.9.2pr. ~Marcianus
 8  34,  9 |      non repellitur ab eo quod meruit: ergo qui legatum secutus
 9  34,  9 |    Amittere id quod testamento meruit et eum placuit, qui tutor
10  34,  9 |      in eo, qui legatum tantum meruit et a matre pupilli tutor
11  34,  9 |        manumittere qui legatum meruit vel etiam ipsi servo utrumque
12  37,  6 |       si etiam iudicium patris meruit nec quicquam amplius nanciscitur,
13  37,  6 |      ad ed. ~Sed et si legatis meruit semissem vel tantum, quantum
14  37,  6 |     oneretur is qui dignitatem meruit, sed commune sit omnium
15  37,  14|         quam servus detexit et meruit libertatem, dixi non habendum
16  38,  9 |      persona enim ea est, quae meruit hoc beneficium, quae petat. ~
17  38,  12|      Militi, qui capite puniri meruit, testamentum facere concedendum
18  40,  15|      re, quae publicam tutelam meruit, pupillis agentibus restitutionis
19  42,  1 |       armata militia stipendia meruit, condemnatus eatenus, qua
20  42,  1 |       armata militia stipendia meruit, condemnatus eatenus, quatenus
21  42,  8 |      causam iustam in integrum meruit restitutionem, dicendum
22  45,  1 |       quid ergo dicemus, si et meruit exheredari? emancipatus
23  49,  7 |      vero graviorem sententiam meruit ex ea specie, ex qua non
24  50,  11|        principe non utendo qui meruit decennii tempore usum amittit. ~