Liber,  Caput

 1   6,  2 |    nocere debet iusiurandum, qui detulit. sed si possessori delatum
 2  12,  2 |     adversus eum qui iusiurandum detulit eosque qui in eius locum
 3  12,  2 |       possidet, adversus eum qui detulit iusiurandum, si petat, exceptione
 4  12,  2 |     possideat qui ei iusiurandum detulit: non enim rem suam esse
 5  12,  2 |    quoque possessione, si is qui detulit iusiurandum nanctus sit
 6  12,  2 |           Procurator quoque quod detulit ratum habendum est, scilicet
 7  12,  2 |          petat, ille iusiurandum detulit, aliud fecit quam quod mandatum
 8  12,  2 |    Paulus 18 ad ed. ~Servus quod detulit vel iuravit, servetur, si
 9  12,  2 | adversarius imputabit, qui servo detulit iusiurandum. ~Dig. 12.2.
10  12,  2 |     condicio iurisiurandi ei qui detulit: sed nec iusiurandum de
11  12,  2 |         si condicionis quam ipse detulit de calumnia velit sibi iurari. ~
12  12,  3 |   videndum, an possit iudex, qui detulit iusiurandum, non sequi id,
13  26,  2 |      recte praetor etiam ceteris detulit hanc condicionem, si et
14  37,  10|         denegari, si illa heredi detulit iusiurandum, cum causa cognita
15  37,  14|         exilium esset. qui nomen detulit, accusasse intellegendus
16  38,  9 |      quibus bonorum possessionem detulit, et dare inter eos successionem,
17  48,  5 |     adulterum et adulteram simul detulit, nihil agit poteritque,
18  49,  14|           Ei, qui per errorem se detulit, cum capere solidum posset,
19  49,  14|      gessit. et tutorem, qui aut detulit aut mandavit, severissime
20  49,  14|      desistendi ei non datur qui detulit: et ita divi severus et
21  49,  14|      semissem solum capit qui se detulit. ~Dig. 49.14.50 ~Paulus