Liber,  Caput

 1   2,  8|         quo satisfactio. nam ut satisfacere dicimur ei, cuius desiderium
 2   4,  2|    tripli poena propter facinus satisfacere cogitur. pro eo autem, qui
 3  13,  7|       solvere, sed alia ratione satisfacere paratus est, forte si expromissorem
 4  15,  1|        peculio cum venderet, ut satisfacere debito dominus possit: ceterum
 5  20,  6|       qui vero non solvere, sed satisfacere paratus est, in diversa
 6  24,  1|      remansisse paratamque esse satisfacere creditori. dicendum est
 7  24,  1|    habere donationem, ut parata satisfacere mulier haberet doli exceptionem:
 8  24,  3|        fiscus creditoribus eius satisfacere necesse habet: inter quos
 9  25,  3|   distractis cogetur sententiae satisfacere. ~Dig. 25.3.5.11 ~Ulpianus
10  27,  3|       sint, tamen sufficit unum satisfacere, ut in duobus, quibus res
11  28,  5|     paratus sit prius creditori satisfacere. ~Dig. 28.5.31pr. ~Gaius
12  31,  1| legasset, oneratur heres duobus satisfacere uni actione cedendo, alteri
13  34,  3|         iussus sit, non videtur satisfacere, si reliquum reddat non
14  38,  2|        tantum, non etiam nepoti satisfacere debebit libertus: nec ad
15  39,  2|         pro praeterita pensione satisfacere paratus fuit: alioquin iusta
16  39,  4|   optulerint, qui debitis eorum satisfacere parati sint. ~Dig. 39.4.
17  39,  5| creditoribus hereditariis filia satisfacere debet, vel, si hoc minime
18  42,  1|         quidem paratus non sit, satisfacere autem paratus sit, quid
19  42,  6|         assem, in aliquid tamen satisfacere, admissis autem commixtisque
20  50,  1|        indemnitati rei publicae satisfacere debere, si nomen ad successorem