Liber,  Caput

 1   5,  1|          ambo ad iudicium provocant, sorte res discerni solet. ~Dig.
 2  12,  2|    constituta conveniatur: sed si de sorte, id est de priore obligatione
 3  13,  4|     obligatione, adeo ut nunc quoque sorte soluta vel si capuae petatur,
 4  13,  4|              ex universitate, tam ex sorte quam ex poena solutum videri,
 5  19,  1| Hermogenianus 2 iuris epit. ~Pretii, sorte licet post moram soluta,
 6  19,  5|              praestitum esset, id ex sorte decederet, aut, si et sortem
 7  26,  7|             ad superstitem aeque cum sorte translata sit aut transferri
 8  26,  7|         debitore nomine usurarum cum sorte datur, ei qui accipit totum
 9  34,  1|             esse desierit, tantum ex sorte, quantum efficiet pro portione
10  34,  1|    praecipere iussus esset, de cuius sorte libertis alimenta praestaret,
11  34,  3|            quamdiu viveret, neque de sorte aut usurae nomine debiti:
12  39,  6|              posito et cui ex humana sorte mortis cogitatio est: alias
13  40,  5|           utique sic accipiemus " de sorte et usuris debitis". ~Dig.
14  42,  1|           ulla aestimatio est. verum sorte soluta nullum iam pretium
15  42,  1|    aestimationis est, aut quantum ex sorte fuerit solutum, tantundem
16  45,  1|     heredibus tuis portionem suam ex sorte solverit, nihilo minus poenam
17  46,  3|       solvisset: sed tamen ut non ex sorte decedat, sed is fideiussor
18  46,  3|             Scaevola 5 resp. ~Cum de sorte debita constaret, de usura