Liber,  Caput

 1   3,  5|        filio meo, ut tibi fundum emeret: quod cum cognovissem, ipse
 2  17,  1|       uni tutorum mandaverint ut emeret. nam si supervacuum servum
 3  17,  1|         accepta alii cessisti ut emeret) aut si lata culpa ( forte
 4  17,  1|   mandavero, ut rem hereditariam emeret, etiam pro ea parte, qua
 5  17,  2|         ab altero, ut eum fundum emeret, ita ut ea pars, quae suo
 6  17,  2|       fundum lucii titii vicinus emeret et mecum communicaret, adversus
 7  18,  1|      negotiandi causa eorum quid emeret venderetve: poena in eum,
 8  18,  8|      negotiandi causa eorum quid emeret venderetve: poena in eum,
 9  22,  3|        de quo quaeritur antequam emeret fugisse. ~Dig. 22.3.5pr. ~
10  24,  1|         nec movit quemquam, quod emeret, nisi a marito accepisset:
11  24,  1|        non emerat servum, sed ut emeret, a viro pecuniam accepit,
12  39,  5| condicione, ut inde stichum sibi emeret: quaero, cum homo antequam
13  39,  5|          in hoc dedi, ut stichum emeret, aliter non daturus, mortuo
14  39,  5|          hoc me dare, ut stichum emeret, causa magis donationis
15  41,  4|     titio mandavit, ut fundum ei emeret, eique manumisso titius
16  41,  4|      mandaverit titio, ut fundum emeret, et manumisso ei titius
17  42,  8| conventus est a creditoribus, ne emeret, an in factum actione teneatur,
18  44,  4|     debitor mandaverat, ut nomen emeret, deque ea re emptor stipulatus