Liber,  Caput

 1  17,  1 |    nominis periculum debere ad mandatorem pertinere. ~Dig. 17.1.12.
 2  17,  1 |     ait non praestaturum id ei mandatorem, nisi posteaquam emisset
 3  17,  1 |   libro tertio quaestionum ait mandatorem debitoris solventem ipso
 4  17,  1 |    Lucius titius creditori suo mandatorem dedit: deinde defuncto debitore
 5  17,  1 | emptori, regressum creditor ad mandatorem habere possit et an intersit,
 6  17,  1 |    debitum consecutus non sit, mandatorem liberum non videri. ex hoc
 7  17,  1 |     Scaevola 1 resp. ~Creditor mandatorem convenit: is condemnatus
 8  17,  1 |       item si maritus adversus mandatorem ageret, an aliqua exceptione
 9  46,  1 |      solveretur, intellegendum mandatorem quoque simili modo contraxisse. ~
10  46,  1 |     sicut fideiussorem, ita et mandatorem liberatum esse: quamvis
11  46,  1 |       hoc nec fideiussorem vel mandatorem eius. plane quia is mandati
12  46,  1 |      ne a se peteretur, deinde mandatorem solvisse: mandati iudicio
13  46,  1 |       Paulus 4 quaest. ~Placet mandatorem teneri etiam si faeneraturo
14  49,  14|    compelleretur delator edere mandatorem ac, nisi edidisset, ut in
15  49,  14| delator poena subduceretur, si mandatorem haberet, sed ut mandator
16  49,  14|        lite desistere, si sibi mandatorem subtractum queratur. ~Dig.
17  49,  14|   postea desistat, praetendens mandatorem causae decessisse, puniendum