Liber,  Caput

 1  12,  2|      libertus altero deferente iurasset se libertum eius non esse,
 2  12,  2|      adversus alterum libertus iurasset: multum tamen fidei et auctoritatis
 3  12,  2|        probaret, quod libertus iurasset alterum patronum non esse. ~
 4  12,  2|        iudicata sit: nisi ideo iurasset, quod nec damnatum se esse
 5  12,  2|       eo pecunia peteretur, si iurasset se capitolium non ascendisse
 6  12,  2|      discederetur, si pupillus iurasset, isque iuraverit se dare
 7  12,  2|        actum inter eos, ut, si iurasset se dare non oportere, ab
 8  12,  6|    Paulus 3 ad plaut. ~Si quis iurasset se dare non oportere, ab
 9  25,  2|     debere quanti in litem vir iurasset. ~Dig. 25.2.9 ~Paulus 37
10  28,  7|       forte quis caverit, nisi iurasset se aliquid facturum, restituturum
11  28,  7|       heres institutus est, si iurasset se stichum manumissurum,
12  44,  5| adversario, ut, si auctor eius iurasset suum fundum se tradidisse,
13  46,  1|      et operas praestaturum se iurasset, fideiussor erit, non tenebitur. ~
14  47,  2|       ei homo, quanti in litem iurasset, damnaretur ei possessor. ~
15  49,  1|        sua interesset exhiberi iurasset, facta erat condemnatio.