Liber,  Caput

 1   2,  2 |       alterius persona aequum esse credidisset, id in ipsius quoque persona
 2   2,  11|            eum servum liberum esse credidisset. ~Dig. 2.14.30.2 ~Gaius
 3   4,  4 |        habet adversus eum cui ipse credidisset, cedere creditori suo. praedium
 4  12,  1 |            quas vero pecunias ipse credidisset, eas non ex maiore parte,
 5  13,  7 |   Marcellus l.S. resp. ~Titius cum credidisset pecuniam sempronio et ob
 6  14,  5 |      creditoris, utrum filium, cui credidisset, in solidum, an heres, pro
 7  15,  1 |        suorum peculium non habenti credidisset. idque ita se habere evidentius
 8  17,  1 |           quamvis, si periculo suo credidisset, cessaret, inquit labeo,
 9  20,  4 |           ut potior sit qui postea credidisset. sed vereor, num hic aliud
10  20,  4 |     crederes, eidem debitori seius credidisset quinquaginta et hyperocham
11  26,  7 |           est et si pupilli nomine credidisset. ~Dig. 26.7.17 ~Pomponius
12  27,  6 |       ancillae quis tutore auctore credidisset: nam omnibus istis modis
13  29,  1 |        proprium, quem liberum esse credidisset, miles heredem sine libertate
14  41,  4 | possessione ceperit. respondit, si credidisset mandatu fratris venisse,
15  46,  3 |         Quod servus ex peculio suo credidisset aut deposuisset, id ei,