Dig. 42.3.0. De cessione bonorum.

Dig. 42.3.1

Ulpianus 17 ad ed.

Creditori, qui ob restitutionem aedificiorum crediderit, privilegium exigendi datur.

Dig. 42.3.2

Ulpianus 21 ad ed.

In personalibus actionibus qui postea quidem contraxerunt, verum ut pecunia eorum ad priores creditores perveniat, in locum eorum succedunt.

Dig. 42.3.3

Ulpianus 58 ad ed.

Is, qui bonis cessit, ante rerum venditionem utique bonis suis non caret: quare si paratus fuerit se defendere, bona eius non veneunt.

Dig. 42.3.4pr.

Ulpianus 59 ad ed.

Is qui bonis cessit si quid postea adquisierit, in quantum facere potest convenitur.

Dig. 42.3.4.1

Ulpianus 59 ad ed.

Sabinus et cassius putabant eum qui bonis cessit ne quidem ab aliis, quibus debet, posse inquietari.

Dig. 42.3.5

Paulus 56 ad ed.

Quem paenitet bonis cessisse, potest defendendo se consequi, ne bona eius veneant.

Dig. 42.3.6

Ulpianus 64 ad ed.

Qui bonis suis cessit, si modicum aliquid post bona sua vendita adquisivit, iterum bona eius non veneunt. unde ergo modum hunc aestimabimus, utrum ex quantitate eius quod adquisitum est an vero ex qualitate? et putem ex quantitate id aestimandum esse eius quod quaesiit, dummodo illud sciamus, si quid misericordiae causa ei fuerit relictum, puta menstruum vel annuum alimentorum nomine, non oportere propter hoc bona eius iterato venundari: nec enim fraudandus est alimentis cottidianis. idem et si usus fructus ei sit concessus vel legatus, ex quo tantum percipitur, quantum ei alimentorum nomine satis est.

Dig. 42.3.7

Modestinus 2 pand.

Si debitoris bona venierint, postulantibus creditoribus permittitur rursum eiusdem debitoris bona distrahi, donec suum consequantur, si tales tamen facultates adquisitae sunt debitori, quibus praetor moveri possit.

Dig. 42.3.8

Ulpianus 26 ad ed.

Qui cedit bonis, antequam debitum adgnoscat, condemnetur vel in ius confiteatur, audiri non debet.

Dig. 42.3.9

Marcianus 15 inst.

Bonis cedi non tantum in iure, sed etiam extra ius potest. et sufficit et per nuntium vel per epistulam id declarari.