Liber,  Caput

 1   1,  3 |       ac pariter pietate, cum veritatem in publicas aures lucemque
 2   1,  11|  rerum explorare temptaverint veritatem. * grat. valentin. et theodos.
 3   1,  17|     moderationem et legitimam veritatem pervenerunt: legesque in
 4   1,  23|      licet in iudicio adserat veritatem, nisi quaestio fidei precum
 5   1,  27|    cessare et iustitiam atque veritatem circa omnes nostros tributarios
 6   1,  28|      is, qui iuxta matriculae veritatem sequitur, obtineat. * theodos.
 7   1,  40|    utilitas, etsi minor iudex veritatem investigaverit, nulla maiori
 8   2,  58|   aliter rerum hereditariarum veritatem exquirere vel ostendere
 9   3,  10| calliditatis eum paeniteat et veritatem debiti confessus fuerit,
10   4,  20|   arbiter substantiae perimit veritatem. * diocl. et maxim. aa.
11   4,  20|        nisi ipsi adstruxerint veritatem, ut nefariae scripturae
12   4,  21|     Maximianus ~Eos testes ad veritatem iuvandam adhiberi oportet,
13   4,  50| simulatum factum intercessit, veritatem mutare potuit. * diocl.
14   4,  51|       attulisse, docenti tibi veritatem precibus tuis adsistere
15   5,  37|       positi poterunt prodere veritatem. <a 326 d. id. mart. sirmi
16   6,  42|       est, dicere compellitur veritatem per sacramenti religionem,
17   7,  5 |  circumducitur. nos enim, qui veritatem colimus, ea tantummodo volumus
18   7,  16|   excludit nec falsa simulata veritatem minuit. cum itaque ad examinationem
19   7,  45|     sed omnes iudices nostros veritatem et legum et iustitiae sequi
20   7,  62|  super appellatione cognoscet veritatem possit ostendere, quam existimabit
21   9,  2 |  destinandis credere, sed rei veritatem requirere. * grat. valentin.
22   9,  22|      quantum ad rem gestam et veritatem reserandam uti decurionatus
23   9,  41|     proponas, ad illuminandam veritatem servos hereditarios, etsi