Liber,  Caput

 1   1,  17|         esse volumus, quid possit antiquitas nostris legibus abrogare?
 2   1,  17|         audente comparare ea quae antiquitas habebat his quae nostra
 3   1,  17|           opus servavit: quo enim antiquitas digna divino non est visa
 4   3,  33|        Imperator Justinianus ~Cum antiquitas dubitabat usu fructu habitationis
 5   3,  33|            Imperator Justinianus ~Antiquitas dubitabat, si quis fundum
 6   4,  12| contractus post mortem compositos antiquitas quidem respuebat, nos autem
 7   5,  3 |     donationes, quas ante nuptias antiquitas nominavit, insinuare autem
 8   5,  17|     requisitis et perlectis, quas antiquitas introducebat, nihil validum
 9   5,  70|       huiusmodi vitio inducantur, antiquitas disputabat, utrumne in mediis
10   5,  70|    Imperator Justinianus ~Sed cum antiquitas in curatore furiosi multas
11   6,  23|        Imperator Justinianus ~Cum antiquitas testamenta fieri voluit
12   6,  23| observatione procedant: quid enim antiquitas peccavit, quae praesentis
13   6,  31|   hereditatem reservetur: quod et antiquitas observabat. * iust. a. iohanni
14   6,  37|           Justinianus ~Cum igitur antiquitas quidem haec diverse tractare
15   6,  50|  huiusmodi legatariorum avaritiam antiquitas varia mente suscepit, in
16   6,  57|          fratrum et sororum locum antiquitas dedicavit, una cum illis
17   7,  6 |           visum est, quod putabat antiquitas, si in liberali iudicio
18   7,  54|     Imperator Justinianus ~Et cum antiquitas pessimo exemplo reis quidem
19   8,  17|  Imperator Justinianus ~Ideo quod antiquitas quidem dare incepit, ad
20  11,  48|    inconcussum, et donec eius vel antiquitas vel posteritas vel cognatio
21  11,  60|       sunt et de quibus iudicavit antiquitas. * honor. et theodos. aa.
22  11,  61|     manere decernat, quam statuit antiquitas.<a 365 d.Viiii k.Oct.Luceriae