Liber,  Caput

 1   1,  14|        vel quis legum aenigmata solvere et omnibus aperire idoneus
 2   1,  40|        quod neglexerit palatium solvere sancimus. <a 471 ? > ~
 3   2,  4 |         deberi probatum fuerit, solvere eum iubebit, quod non in
 4   2,  18|        gratia debitum universum solvere coactus es, actionem eandem
 5   3,  26|        pretium eorum necessario solvere debes. * alex. a. maximae. * <
 6   4,  2 |    iuret, steterit) per iudicem solvere vel iurare, nisi referat
 7   4,  30|     Gordianus ~Quamvis pro alio solvere possit mulier, tamen si
 8   4,  31|        si pupillus sit, debitum solvere compelletur. <a 228 pp.
 9   4,  52|        sunt, pretium horum tibi solvere iulianum iubebit. * alex.
10   5,  34|      sed etiam ipsum sibi posse solvere non ambigitur. * diocl.
11   7,  2 |       in solidum, sed in partem solvere creditum, illi autem huiusmodi
12   7,  54|   naturam iudicati eum compelli solvere, sed tantummodo sortis et
13   7,  54| derogatum. cum enim interventor solvere compellatur et ipse reum
14   7,  57|     epistulam rector provinciae solvere vos pecuniam rei publicae
15   7,  59|         confessione tua, cum et solvere cogeris. * ant. a. iuliano. * <
16   8,  27|      residuum debiti paratus es solvere, praeses provinciae dabit
17   8,  40|         iustam causam recusandi solvere eas non habet. * alex. a.
18   8,  41|    Diocletianus, Maximianus ~Si solvere tibi pecuniam delegatus
19   9,  8 |   manumittere eum posse: nec ei solvere iure debitorem magnus antoninus
20  10,  16|       oportet, annonas autem is solvere debet, qui possessiones
21  10,  71|  Imperator Constantinus ~Nam si solvere volens a suscipiente fuerit