Liber,  Caput

 1   2,  52|          citra obstaculum temporis deferri sancimus, quia nequaquam
 2   3,  42|   iurisiurandi in litem facultatem deferri tibi oportere. * alex. a.
 3   4,  2 |   ceterorum bonae fidei iudiciorum deferri potest. * diocl. et maxim.
 4   4,  31|            quod huius rei querella deferri debet, transiit vel intra
 5   5,  9 |        datum ad liberorum personas deferri et inter eas dividi iubemus:
 6   6,  11| nuncupationem bonorum possessionem deferri explorati iuris est. <a
 7   6,  57|   hereditatem ad eos legitimo iure deferri, ipsas vero neque invicem
 8   6,  58|            qui sequentem occupat , deferri successionem intestati certi
 9   6,  60|          tam patribus quam liberis deferri, invenimus autem in veteris
10   6,  61|       fatali sorte subtractus est, deferri praecipimus. * const. a.
11   9,  2 |           alio super eodem crimine deferri non potest. * diocl. et
12   9,  2 |      altero non prohibetur ab alio deferri. <a 289 pp. xiiii k. sept.
13   9,  9 |          personis solummodo placet deferri copiam accusandi, hoc est
14   9,  12|            legis vis privatae reus deferri potest. * diocl. et maxim.
15   9,  35|           habens agendi, super hac deferri querellam ac tunc demum,
16  10,  58|      integrae dignitatis hominibus deferri solent, uti possunt, curialium
17  12,  19|       teneant, qui ex consularibus deferri consueverit. nec eos quisquam
18  12,  19|         Quod autem omnibus constat deferri, adiectu alterius dignitatis
19  12,  20|            inveniuntur temporibus, deferri iubemus, licet hanc in eorum
20  12,  35|      integrae dignitatis hominibus deferri solent, uti possunt. habeant