Liber,  Caput

 1   2,  23|      fideiussorem ex persona sua obnoxium esse contractui. verum si
 2   3,  35| criminalem accusationem adversus obnoxium competere posse non ambigitur. *
 3   4,  3 |          principaliter obligatum obnoxium remanere oportet. * diocl.
 4   4,  13|     constat, nisi ipse pro ea se obnoxium fecit. certissimum enim
 5   4,  35|     furti eum actione non facias obnoxium, si quidem qui rem depositam
 6   4,  62|        iuri ordinum civitatumque obnoxium maneat, ut etiam locandi
 7   5,  7 |       multae librarum auri decem obnoxium statuimus et, cum honore
 8   7,  40|         ex multis causis quendam obnoxium habens, et maxime ex similibus
 9   7,  40|         quis generaliter dixerat obnoxium sibi aliquem constitutum,
10   7,  40|       talem confusionem, sed qui obnoxium suum in iudicium clamaverit
11   9,  22|       criminis accusationi fecit obnoxium. * diocl. et maxim. aa.
12   9,  47|       credi oportet , quando aut obnoxium crimine absolvi aut innocentem
13   9,  49|          qualibet causa teneatur obnoxium, nisi quod in dominio proprio
14  10,  34|          tamen eiusdem civitatis obnoxium supra dictae portionis dispendio
15  10,  70|     colono agente tractata sunt, obnoxium attineri, servum autem competentibus
16  11,  10|           nulli se civico muneri obnoxium, atque ita demum gestis
17  11,  33|        civitati alicui invenitur obnoxium, iudex omni diligentiae
18  12,  21|   cohortali condicioni relinquat obnoxium. * leo a. nicostrato pp. * <